Antek to tytułowy bohater noweli Bolesława Prusa. Poznajemy go jako małego chłopca, który dojrzewa i wyrasta na przystojnego młodzieńca. Urodził się i wychowywał w bardzo biednej wiejskiej rodzinie. Miał młodszego brata Wojtka i siostrę Rozalię.
Antek był ładnym chłopcem. „Był dobrze zbudowany, w sobie zręczny i prosto się trzymał, nie tak jak chłopi, którym ramiona zwieszają się; a nogi ledwie posuwają się od ciężkiej pracy. Twarz także miał nie taką jak inni, ale rysy bardzo regularne, cerę świeża, wyraz rozumny. Miał też jasne kędzierzawe włosy, ciemnawe brwi, i ciemnoszafirowe oczy, marzące. Mężczyźni dziwili się jego sile i sarkali na to, że próżnował. Ale kobiety wolały mu patrzeć w oczy.” Od najmłodszych lat musiał pracować. Początkowo zajmował się młodszą siostrą, Rozalią, ale wkrótce doszły inne obowiązki, takie jak wypasanie świń. Początkowo praca nie szła mu najlepiej, bo jako mały chłopiec niewiele potrafił, ale widać było, że się starał. Jednak matka nie była zbyt wyrozumiała i uważała, że chłopiec się leni, dlatego też bohater często obrywał cięgi. Był jednak bardzo posłusznym synem i dobrym chłopcem.
Różnił się jednak od swoich rówieśników, bo był ambitny i miał aspiracje. Miał wrażliwe i artystyczne usposobienie. Chciał się uczyć, ale nauka w szkole nie trwała długo, bo matka nie miała pieniędzy na opłacanie lekcji. Chłopiec był typem marzyciela i odkrywcy. Interesował się wszystkim wokół, ale jego ogromną pasją były wiatraki, na które gapił się całymi dniami. Nade wszystko pragnął samodzielnie wyrzeźbić takie urządzenie. Jego pasją stało się rzeźbienie modeli wiatraków i innych przedmiotów: „Robił wiatraki, ploty, drabiny, studnie, a nawet całe chałupy”. Jednak ludzie nie rozumieli jego pasji, ani nie doceniali zdolności chłopaka. Byli zbyt ociemniali, by to dotrzeć. Dla nich liczyła się tylko praca na roli i zapewnienie chleba rodzinie. Chłopca zaś uważali za głupca i lenia, który tylko migał się od roboty.
Antek natomiast chciał realizować swoje marzenia, chciał się kształcić, rozwijać swoje zdolności i umiejętności. Był niezwykle ambitnym chłopcem, który chciał dążyć do celów. Nie miał jednak możliwości, ani wsparcia rodziny. Uważano go za dziwaka i odmieńca.
Był naprawdę zdolnym chłopcem. W szkole szybko zdobywał nową wiedzę, ale nie zyskał aprobaty belfra. Gdy matka posłała go do pracy u kowala, pracodawca nie był zachwycony, bowiem dostrzegł talent chłopca i nie chciał, by stał się dla niego konkurencją, dlatego wyrzucił go ze swego zakładu.
Antek był bardzo wrażliwym chłopcem, miał jasny i otwarty umysł. Tylko on zdawał sobie sprawę, że włożenie siostry do pieca skończy się jej śmiercią, ale był zbyt słaby i spłoszony, by się przeciwstawić matce i znachorce. Rozalia zmarła w wyniku spalenia. Chłopiec bardzo przeżywał jej śmierć.
Bohatera cechowała również naiwność i łatwowierność. Widać do wyraźnie, kiedy za marne grosze sprzedaje swoje prace szynkarzowi Mordce, który odsprzedawał te arcydzieła po zwielokrotnionej cenie. „Antek o tym nie wiedział, chociaż jego wiatraki, chaty, sztuczne skrzynki, świeci i rzeźbione fajki rozchodziły się po całej okolicy. Dziwiono się talentowi nieznanego samouka, niezgorzej nawet płacono za wyroby Mordce, ale o chłopca nikt się nie pytał, a tym bardziej nikt nie myślał o podaniu mu pomocnej ręki.”
Anek miał wspaniałe relacje z rodzeństwem. Kochał również swoją matkę, która uważała go za darmozjada i nieroba. Również w niej chłopak nie miał wsparcia i zrozumienia. Dla matki był tylko ciężarem. Pewnego dnia, za namową kuma Andrzeja, matka zmusiła Antka, by opuścił dom i poszedł w świat. Nawet wtedy chłopiec nie odwrócił się od matki. „Antek upadł do nóg matce, potem Andrzejowi (…)”, by się z nimi pożegnać. Szacunek do matki miał ogromny.
Pewnego dnia na jego drodze stanęła młoda żona wójta, w której chłopiec zakochał się od pierwszego wejrzenia. Pragnął ofiarować jej coś wyjątkowego, dlatego wyrzeźbił dla niej piękny krzyżyk. Jednak jego nieśmiałość uniemożliwiła mu obdarowanie kobiety, gdyż wstydził się jej spojrzeć w oczy. Jednak spotkanie z nią uświadomiło mu w jak dramatycznej sytuacji znalazł się chłopiec, dostrzegł bowiem tragizm swojego losu i postanowił odnaleźć szczęście w swoim życiu.
Antek był niezwykłym chłopcem, niepoprawnym marzycielem, ale bardzo zdolnym i wybitnym. Był wytrwały, uparty, zawzięcie realizował swoje pasje. Sporo czasu zajęło mu zrozumienie tragizmu swojego losu, ale gdy doszło to do niego zapragnął szczęścia. Obudził w sobie nadzieję i siłę na dokonanie zmian w swoim życiu. Zapragnął podążać za marzeniami i realizować je.
