Gabriela Zapolska w swoim dziele „ Moralność pani Dulskiej” stworzyła znakomity portret każdego członka rodziny. Jednak to pani Dulska jest osobą wysuwającą się podczas lektury całego utworu na pierwszy plan.
Aniela Dulska to tytułowa bohaterka utworu, która wraz z mężem Felicjanem i trójką dzieci: synem Zbyszkiem i córkami Hesią i Melą ,zamieszkuje starą kamienice, której jest właścicielką.
Poznajemy bohaterkę, gdy niedbale ubrana wchodzi do salonu. Jak opisała ją Zapolska:
„ Papiloty, z tyłu cienki kosmyk- kaftanik biały wątpliwej czystości, halka włóczkowa krótka, podarta na brzuchu.”
Kobieta, kiedy jest w domu, zupełnie nie dba o swój wygląd, gdyż jak mów, dla męża stroić się nie trzeba . Dopiero wychodząc do ludzi, idąc na miasto, bohaterka zakłada na siebie lepsze ubranie, możemy nawet powiedzieć, iż staje się kobietą elegancką. Dulska przywiązuje bardzo dużą uwagę do tego jak widzą ją ludzie, dlatego też nie może pokazać się na mieście w swoim codziennym, domowym stroju.
Bohaterka jest osobą, dla której największą wartością są pieniądze, dlatego też jest skąpa i chciwa. Jej oszczędność i próba zachowania pieniędzy widoczne są w każdym momencie jej życia. Mężowi sama suszy zakupione cygara, wydziela dzienne kieszonkowe na kawę, a nawet toleruje romans syna ze służącą, mając nadzieje, iż w ten sposób zatrzyma go w domu, a co za tym idzie, nie będzie musiała spłacać jego długów. Krytykuje ona krewną, że prowadzi życie ponad stan, gdyż uczęszcza do teatrów czy prenumeruje czasopisma. Nie rozumie ona konieczności bywania w towarzystwie, bo jak mówi, przyszło jej żyć w ciężkich czasach i nie stać ją na przyjęcia. Życie Anieli toczy się wokół szczegółów i drobiazgów, osądzaniu innych a nie na dbaniu o atmosferę we własnym domu. Jest ona osoba pełną energii i witalności. Przewodzi całej rodzinie. Podporządkowała sobie całkowicie nie tylko córki, ale również męża, który w końcu przestał się odzywać . Nie potrafi ona rozmawiać z członkami rodziny, tylko na nich krzyczy. Nie interesuje ją, że córka kpi sobie z ojca i matki, pogardza siostrą, a syn ma romans ze służącą, gdyż wychodzi z założenia, że wszystko można, byle w domu, byle nikt się nie dowiedział. Dulska wygłasza swoje osądy i maksymy, krytykuje postępowanie wszystkich ludzi na około, a nie widzi tego co się dzieje u niej w domu. Aniela jest osobą bezlitosną, dla której liczy się tylko to, co ludzie powiedzą. Nie ma ona współczucia do lokatorki, która próbowała popełnić samobójstwo, gdyż sprowadziło to na jej dom rozgłos, a jak sama mówi:
„ W porządnej kamienicy wypadki się nie trafiają .”
Kobieta nie chce słuchać lokatorki, gdyż ma już wypracowane własne zdanie, na każdy temat. Uważa, że po to każdy ma sufit nad głową, żeby brudy prać we własnym domu. Bohaterka wymawia mieszkanie lokatorce, po nieudanej próbie samobójczej, ale toleruje pod swoim dachem kobietę lekkich obyczajów, gdyż ona jej jeszcze „pogotowia przed dom nie sprowadziła” ,a z otrzymanych od niej pieniędzy płaci podatki. Dulska mówi wszystkim o zasadach moralnych, o tym jak należy postępować i jak się zachowywać, ale nie dostrzega obłudy panującej we własnym domu. Wierzy ona w to, że jej zachowanie jest poprawne. Potrafi oderwać się od problemów nawet wtedy , gdy dowiaduje się o ciąży służącej z jej synem. Dopiero perspektywa wywołania tak krytykowanego przez nią skandalu zwraca uwagę kobiety na problem. Daje ona dziewczynie pieniądze i każe usunąć się z domu. Choć wcześniej na chwile sytuacja z Hanką zburzyła „ ład” panujący w jej domu, bardzo szybko Dulska znowu zaczyna mówić o moralności i myśleć jakby tu „ odbić” to co jej wydarli.
Aniela Dulska kryje swoją prawdziwą osobowość pod maską .Choć ciągle podkreśla rolę Boga w życiu, mówi o moralności, tak naprawdę jest pełna obłudy i dwulicowości. Kobieta nie rozumie, że wygłaszane przez nią maksymy są całkowitym zaprzeczeniem jej codziennego życia. Tak często wypowiadane przez nią zdanie – „ Ja tam nie mam czasu myśleć” – jest doskonałym podsumowaniem jej osoby. Rasumując, Dulska to osoba zakłamana, która kieruje się wypracowanymi przez lata stereotypami, zasadami, a nie jest zdolna do jakichkolwiek refleksji, czy głębszych przemyśleń.
Dodatkowe pytania i odpowiedzi:
Aniela Dulska to tytułowa bohaterka dramatu Gabrieli Zapolskiej „Moralność pani Dulskiej”, która jest przedstawiona jako postać skomplikowana, pełna sprzeczności i obłudy. Poniżej odpowiadam na Twoje pytania, opierając się na treści dramatu:
Jaka jest Aniela Dulska?
Aniela Dulska to postać, która w dramacie jest obrazem kobiety obłudnej, skąpej, chciwej i manipulującej. Jest to osoba, która z zewnątrz dba o pozory moralności i przyzwoitości, podczas gdy w swoim życiu prywatnym działa często nieetycznie i niemoralnie. Dulska jest bardzo zainteresowana opinią społeczną i robi wszystko, by utrzymać pozory szczęśliwej i moralnej rodziny, mimo wielu wewnętrznych konfliktów i problemów.
Jakie cechy ma Dulska?
- Chciwość i skąpstwo: Aniela Dulska jest postacią bardzo oszczędną, która dba o każdy grosz i wykorzystuje różne sposoby, by zaoszczędzić lub zarobić.
- Hipokryzja i obłuda: Mimo że często poucza innych o moralności, sama nie stosuje się do tych zasad.
- Kontrola i manipulacja: Dominuje w swojej rodzinie, narzucając swoją wolę i oczekiwania, często kosztem szczęścia i dobra innych członków rodziny.
- Troska o pozory: Bardzo dba o to, jak jest postrzegana przez innych, starając się ukryć wszelkie problemy, które mogłyby zaszkodzić jej reputacji.
Jak ma na imię pani Dulska?
Pani Dulska ma na imię Aniela.
Jak miały na imię dzieci Dulskich?
Dzieci Dulskich to syn Zbyszko oraz córki Hesia i Mela.
Ile dzieci miała pani Dulska?
Pani Dulska miała troje dzieci.
O czym jest „Moralność pani Dulskiej”?
„Moralność pani Dulskiej” to dramat Gabrieli Zapolskiej, który krytycznie przedstawia polską mieszczańską moralność i obłudę społeczną na przełomie XIX i XX wieku. Utwór koncentruje się na tytułowej postaci Anieli Dulskiej, która jest obrazem kobiety zatroskanej o zachowanie pozorów moralności i dobrego imienia rodziny, jednocześnie działając w sposób niemoralny i egoistyczny. Drama ukazuje konflikty wewnętrzne rodziny Dulskich, skupiając się na tematyce hipokryzji, fałszu społecznego oraz różnicy między prawdziwymi wartościami a pozorami.
