„ Potop” to jedno z największych dzieł Henryka Sienkiewicza, jedna z części Trylogii napisanej przez literata. W utworze główną, centralną postacią jest Andrzej Kmicic i jego losy.
Andrzej Kmicic był młodym, pełnym radości i fantazji chorążym orszańskim. Młodzieniec kochał zabawę i wszystko co z nią związane. Był on osobą, która nie zastanawiała się nad swoim postępowaniem, nie myślał o konsekwencjach swoich czynów, najpierw robił a dopiero później myślał. Korzystał on często ze swego kawalerskiego stanu pijąc ze swoimi kompanami, czy organizując sobie czas na przedniej zabawie. Podczas jednego z wieczorów pełnego alkoholu, śmiechu i zabawy Kmicic w otrzymanym w spadku od pułkownika Billewicza dworze, wraz ze swoimi towarzyszami urządził sobie zawody strzeleckie. Na początku młodzi hulacy strzelali do myśliwskich trofeów, jednak ich potyczki strzeleckie zakończyły się na portretach przodków rodziny Billewiczów. Ten energiczny żołnierz nie widział nic złego w swoim postępowaniu, dlatego też z tego powodu doszło między nim a Oleńką do sprzeczki, gdyż dziewczyna nie mogła zrozumieć zachowania młodzieńca. Kmicic nie widział również niż złego w tym, że jego kompani zaczepiali szlachcianki w karczmie czy też dworską służbę. Ten porywczy młodzieniec mimo swojej hulaczej duszy , kochał Oleńkę szczerą i głęboką miłością, dlatego też chciał się zmienić. Bohater na początku nie wykazywał się patriotyzmem, jego czyny nie miały nic wspólnego z miłością do ojczyzny. Jednak mimo wielu wad, nie można temu chorążemu odmówić odwagi, ambicji czy honoru. Gdy przysiągł on wierność Radziwiłłowi, nie opuścił go, choć wszyscy uważali go za zdrajcę. Dopiero kiedy Andrzej poznał prawdziwe powódki człowieka, któremu chciał wiernie służyć postanowił się zemścić.
„ Młody, przedsiębiorczy, zuchwały, okryty wielka sławą, stojący na czele potężnej chorągwi”
Za takiego na dworze Radziwiłła uważano Kmicica, jednak już wkrótce bohater przeszedł przemianę. Wiedząc, że uważany jest za zdrajcę, choć nie słusznie tak go okrzyknięto, bohater postanowił swoimi czynami zmyć swoje dawne błędy, dlatego też pod nowym nazwiskiem Babinicz, ten zuchwały dotąd człowiek przeszedł ogromną metamorfozę. Po spowiedzi w Częstochowie zaczął on wierzyć, że może zmienić własne życie, tam też dokonała się jego odnowa. Odwaga bohatera jest widoczna podczas jego poczynań w obronie Częstochowy, a tak znana nam młodzieńcza fantazja przydała mu się podczas wysadzania dzieła wroga. Wielkim patriotyzmem i sprytem wykazał się bohater podczas obrony klasztoru. Jego dalsza przemiana widziana jest na polach bitwy, gdzie Babinicz odnosi wiele ran w imię miłości do ojczyzny. Podczas tych ciężkich chwil, wielu walk Andrzej zaczął również doceniać patriotyzm ukochanej, jej zasady i mądrość. Postanowił on walczyć o miłość Oleńki, która wciąż była dla niego najważniejszą osoba w jego życiu. Jego winy zostały odkupione, a wszyscy, którzy uważali go za zdrajcę, z listu królewskiego odczytanego podczas mszy poznali historię Andrzeja Kmicica- Babinicza i jego ogromne zasługi na rzecz kraju. Bohater nie tylko oczyścił swoje nazwisko, ale także poślubił ukochaną, z którą spędził życie zamieszkując na stałe we Wodoktach.
Obraz Kmicica ukazany przez Sinkiewicza ukazał postać młodego, myślącego tylko o sobie i o radościach życia rycerza, który przeszedł ogromna przemianę i stał się nie tylko patriotą, ale i narodowym bohaterem. Andrzej Kmicic stał się wzorem rycerza, dla którego dobro ojczyzny stało się najważniejszą wartością w życiu.
