Wiersze

„Dusiołek” Wiersz jest zbudowany paralelnie. Krótsze wersy mają długość średniówki dłuższych. Występują liczne środki artystyczne. Wytwarzają specyficzny nastrój utworu. W wierszu znajdują się również elementy epickie takie jak narrator, fabuła i bohaterowie. Elementy dramatu to monolog do szkapy i Boga. Ogromną rolę odgrywa natura, która jest tłem wydarzeń. Z natury pochodzi jeden z bohaterów – Dusiołek. Otaczająca ich natura jest świadkiem. Bajdała zadaje pytanie o naturę zła. Zwraca się z

                W wierszu Czesława Miłosza pt. „Lektury” autor odnosi się do tematyki biblijnej, jako do podstaw naszej kultury i zwyczajów. Biblia jest źródłem nie tylko kultury i zwyczajów, ale także różnych motywów i tematów, niekoniecznie literackich.                 Wiersz opowiada o tym, jaki świat przedstawia Pismo Święte i o tym, jaki świat mamy w XXI wieku. Widzimy, że mimo tysiąca lat prawie nic się nie zmieniło. Podmiotem lirycznym w wierszu jest

                Topos róży w baroku był jednym z głównych tematów wierszy. Daniel Naborowski- barokowy twórca swój wiersz poświęcił księciu Krzysztofowi Radziwiłłowi. Współczesny pisarz- Jarosław Marek Rymkiewicz stworzył wiersz pt.”Róża oddana Danielowi Naborowskiemu”. Poeta XXI wieku wzoruje się na twórcach minionych epok. Tym razem skorzystał z Daniela Naborowskiego i napisał wiersz o róży.                 Już po przeczytaniu tytułu możemy dowiedzieć się, komu wiersz jest poświęcony. Rymkiewicz w ten sposób z pewnością

                Zbigniew Herbert to jeden z najsłynniejszych współczesnych polskich poetów. Podejmuje on w swoich wierszach problemy dzisiejszego świata. Jego inspiracją jest antyk. W wierszu pt. „Przesłanie Pana Cogito” Herbert umieszcza definicję człowieczeństwa.                 Tytuł wiersza informuje, że podmiotem lirycznym jest Pan Cogito. Adresatem jest czytelnik. Budowa wiersza jest nieregularna. Jest to wiersz biały, wolny, posiadający 14 strof. Liryka bezpośrednia, inwokatywna. Treścią utworu są porady, wskazówki na temat tego jak żyć.

„***” („Rozmiłowała się ma dusza…”) Jan Kasprowicz Jest to utwór o regularnej budowie, złożony z czterech kwadryn. Każda ze strof tego wiersza, rozpoczyna się od anafory „rozmiłowała się ma dusza”, co zwraca uwagę szczególną na nastrój podmiotu lirycznego. Występuje on w pierwszej osobie liczby mnogiej, czyli wiersz jest przykładem liryki bezpośredniej. Osoba mówiąca w wierszu skupia swoją uwagę na naturę, która prawdopodobnie go otacza i wywiera korzystny wpływ na jego

                Już od starożytności wielu poetów zastanawiało się nad swoim życiem oraz odejściem. Poprzez swoją twórczość dokonywali oni swoistego rachunku sumienia. Juliusz Słowacki w wierszu zatytułowanym „Testament mój” oraz Zbigniew Herbert w utworze „Pożegnanie” przedstawiają swoje Zycie i twórczość.                 „Testament mój” ma formę testamentu poetyckiego i pochodzi z epoki romantyzmu, natomiast „Pożegnanie” to podsumowanie życia i pożegnanie się ze światem. Utwór Zbigniewa Herberta należy do poezji współczesnej. W obu

                Charles Baudelaire to francuski poeta romantyczny, który został odkryty dopiero w okresie modernizmu. Lubił on szokować. Wiersz pt. “Epilog” to utwór skandaliczny. Wyraża on pogląd podmiotu-żal zatopić można w domowych rozkoszach.                 Podmiotem lirycznym wiersza może być sam autor. Jest to osoba znając Paryż. Zawraca sie on do samego miasta apostrofą(“Kocham Cię, o stolico hańby!”). Wiersz składa sie z pięciu tercyn. Występują rymy parzyste oraz krzyżowe, żeńskie. Podmiot ujawnia

Antoni Słonimski to poeta dwudziestolecia międzywojennego. Urodzony krytyk i polemista. Zadebiutował w roku 1919 tomem „Czarna Wiosna”. W tytułowym wierszu poeta wyraźnie nawiązuje do epoki romantyzmu. Wchodzi ze starą epoką w polemikę. Utwór „Czarna wiosna” jest polemiką z romantyzmem oraz jego wyobrażeniem Polski niepodległej. Wiersz składa się z sześciu kwadryn, jednej zwrotki pięciowersowej i jednej siedmiowersowej. Występują rymy okalające, męskie i żeńskie. Jest to wiersz toniczny- wersy zawierają taką samą

                Bolesław Leśmian to twórca dwudziestolecia międzywojennego. Nazywamy go poeta osobnym, ponieważ tworzył poza literackimi szufladkami. W swych wierszach wprowadzał nowy świat. Motywy znane wcześniej ukazuje on w innowacyjny sposób. Tak też jest w wierszu zatytułowanym „Poeta”.                 Utwór ten to trzynastozgłoskowiec. Występują rymy dokładne, parzyste, żeńskie. Podmiot liryczny w wierszu nie ujawnia się. Domyślamy się, że jest to obserwator, który opowiada pewne zdarzenie z życia poety. Bohaterem wiersza jest

Podmiot liryczny nie ujawnia się na samym początku utworu. Wprowadza nastrój, relacjonuje. Opowiada o tym co będzie się działo tego dnia. Stosuje onomatopeje, chcąc wywołać reakcje na wrażenia słuchowe czytelnika. Następnie przechodzi do wrażeń wzrokowych. Oksymorony podkreślają wyjątkowość i inność tego dnia. Pojawia się cytat z kolędy „Bóg się rodzi”. Zatoczy się koło i ziemia powróci do stanu z jakiego postała – prochu. Nawiązuje do biblijnego przekonania, że powstał z

„Eviva l’arte” Przerwy – Tetmajera Podmiot liryczny ujawnia się w tym utworze. Jest to podmiot zbiorowy, ponieważ wypowiada się w liczbie mnogiej. Poniżają filistrów. Uważają ich za swojego największego wroga. Podmiot zbiorowy wychwala sztukę jako najważniejszą wartość. Każda strofa zaczyna się od słów „Eviva l’arte”. Tworzy to klamrę kompozycyjną. Składa się z anafory i epifory. Podmiot liryczny jest świadomy swojej sytuacji na ziemi. Mówi, że jest powołany przez Boga. Uważają

„Kowal” Leopold Staff Jest to utwór symboliczny, kontrastujący nastrojem z „Deszczem jesiennym” tego samego autora. Podmiot liryczny twierdzi, że jeśli jest się „słabym” to lepiej umrzeć, a jeśli „silnym”, warto żyć. Kowal to zawód, który wymaga siły fizycznej. Określa człowieka silnego fizycznie, ale i duchowo. Każdy jest kowalem swojego losu. Podmiot liryczny ujawnia się w pierwszej osobie liczby pojedynczej. Jest świadomy, że w sobie ma coś drogocennego. Jest to wartościowe

„Hymn- Smutno mi, Boże” powstał w czasie morskiej podróży poety z Włoch do Palestyny i Egiptu. Tytuł wskazuje zastosowanie gatunku literackiego, jakim jest hymn, czyli uroczysta pieśń pochwalna, w której jednostka lub jakaś zbiorowość wykazuje swoje uczucia. Rozpoczyna się apostrofą- w tym wypadku do Boga: „Smutno mi, Boże”. Zastosowana jest tutaj również elegia- utwór liryczny o treści poważnej, refleksyjny, utrzymany w tonie smutnego rozpamiętywania lub skargi, dotyczący spraw osobistych lub

Już sam tytuł wiersza zapowiada jego treść i nastrój. Wprowadza nas w klimat melancholijny, przygnębiający i ostateczny. Jesień to czas, gdy świat powoli umiera, zasypia, przygotowując się do zimy. „Deszcz jesienny” jest przykładem utworu o liryce pośredniej, opisowej. Poeta opisuje pejzaż jaki widzi za oknem, a od którego oddziela go tylko szyba. Podmiot liryczny nie ujawnia swoich uczuć wprost jednak są one prawdopodobnie odzwierciedleniem tego co w danej chwili widzi