Wypracowania z lektur liceum, technikum

Jan Joachim Goriot jest tytułowym bohaterem powieści H. Balzaka, pt.: „Ojciec Goriot”. Był on bogatym mieszczaninem, który dorobił się majątku ze sprzedaży mąki po wyższych cenach, podczas rewolucji francuskiej (dorobił się na cudzym nieszczęściu). Po przejściu na emeryturę, za namową córek, zamieszkał w pensjonacie pani Vauquer, w ubogiej dzielnicy Paryża. Po śmierci ukochanej żony, całą swoją miłość przelał na dwie córki: Anastazję i Delfinę. Goriot bardzo kochał swoje córki, i

Jedną z głównych bohaterek „Chłopów” Reymonta jest Hanka Boryna, synowa Macieja i żona Antka Boryny. Była matką kilkorga dzieci i dobrą, pracowitą gospodynią. Bardzo kochała męża i dzieci, ciężko pracowała na ich utrzymanie. Hanka była jednocześnie kobietą cichą, pokorną, płaczliwą, poniewieraną przez męża, który jej nie szanował i traktował jak jeszcze jedną osobę do pracy w gospodarstwie. Życie doświadczyło ją bardzo ciężko. Została zdradzona przez męża (z żoną Macieja), wygnana

Dziady cz. II i IV powstały w czasach Wileńskich, czyli gdy Mickiewicz studiował w Wilnie oraz Kownie, gdzie był nauczycielem. II cz. Dziadów była związana z obrzędem Dziadów. Był to obrzęd jeszcze pogański. Z dawnych czasów został jeszcze zwyczaj, gdy szli ludzie na cmentarz, kładąc pożywienie i wierząc, że takie jedzenie jest potrzebne zmarłym. Zbierali się również w kaplicach cmentarnych wywołując duchy. Akcja utworu dzieje się w kaplicy, w nocy

Widzenie księdza Piotra to odpowiedź Boga na pytanie:, jaki los czeka Polskę? Ksiądz Piotr widzi Heroda, czyli cara, który wysyła Polaków na Sybir, na pewną śmierć. Spośród osób, które są wywożone na Sybir odłącza się pojedynczy człowiek, który ma w przyszłości zbawić Polskę. Imię jego jest „czterdzieści i cztery”. Jest to jednak mały chłopiec, na którego długo jeszcze trzeba będzie czekać. Następnie ukazany jest proces Polski na wzór procesu Jezusa

Adam Mickiewicz w swym utworze III Dziadów, dwie sceny: I i VII, poświęcił charakterystyce ówczesnego społeczeństwa polskiego. W swej ocenie poeta starał się być jak najbardziej obiektywny. Scena I zawiera charakterystykę społeczeństwa patriotycznego, cierpiącego katusze przez zaborcę. Pomimo tego, iż społeczeństwo to skazane było na katusze na cierpienie i niedolę, czuło w sobie wewnętrzną siłę na przetrwanie nawet najgorszych kar. Jedyną nieodwracalną karą była śmierć ludzi, która tylko umacniała innych

Adam Mickiewicz w swym utworze III cz. Dziadów w sposób prawdziwy ukazał męczeństwo narodu polskiego, nękanego przez zaborców. Byli oni bezwzględni w swych działaniach wynaradawiania. Więzili ludzi często niewinnych. Traktowali ich gorzej od zwierząt. Ich metody postępowania z więźniami były okrutne i nieludzkie. Więźniowie odzierani byli z godności i człowieczeństwa. W celu wymuszenia zeznań podawali im solone śledzie bez wody do picia, podawali narkotyki, straszyli nocami. Znęcano się nad nimi