Onomatopeja to inaczej dźwiękonaśladownictwo. Jest to figura retoryczna stosowana w poezji polegająca na takim dobieraniu wyrazów aby swym brzmieniem naśladowały opisywane zjawisko lub dźwięki i odgłosy wydawane przez określony przedmiot, zjawisko lub zwierze. Onomatopeja to wyraz naśladujący poprzez wymowę dźwięki naturalne wydawane przez przedmioty, zjawiska, ludzi, zwierzęta. W języku polskim onomatopeja stanowi rdzeń wielu wyrazów (czasowników, rzeczowników), dla przykładu: charczeć, charkot, buczenie, szum, szumieć.
Liczba wizyt: 18