Bolesław Leśmian urodził się 22 stycznia 1877 roku w Warszawie, zmarł natomiast 5 listopada 1937 roku również w Warszawie. Był polskim poetą, będącym z pochodzenia Żydem. Tworzył w okresie dwudziestolecia międzywojennego. Leśmiana łączyły więzy rodzinne z Janem Brzechwą oraz Antoniego Langego. Jego rodzicami byli Józef i Emma. Okres młodzieńczy spędził na Ukrainie, a dokładniej w Kijowie, gdzie studiował również na Uniwersytecie Świętego Włodzimierza.
Praktycznie od początku XX wieku (1901) przebywał już w Warszawie, skąd odbył podróż do Niemiec a później do Francji. W Paryżu poznał i poślubił Zofię Chylińską, która była malarką. Dzięki znajomości Zenona Przesmyckiego rozpoczął współpracę z pismem „Chimera”. Po zakończeniu I wojny światowej zamieszkał w Hrubieszowie, obejmując stanowisko rejenta. Nie piastował jednak długo tego stanowiska, jako że w roku 1922 przeniósł się do Zamościa. W roku 35 zamieszkał wraz z żoną oraz dwiema córkami w Warszawie gdzie pozostał do końca swych dni.
Leśmian, mimo iż żył w okresie dwudziestolecia międzywojennego tworzył odcinając się od wpływu historii i czerpiąc z baroku, romantyzmu oraz Młodej Polski. W swej twórczości korzystał zwłaszcza z dramatu romantycznego, stosował ironię, paradoksy, unowocześniał i odświeżał balladę. Jego poezję można śmiało określić, jako wezwanie do miłości.
W jego dorobku artystycznym znajdują się między innymi takie dzieła jak: Sad rozstajny, Łąka, Dziejba leśna, Przygody Sindbada Żeglarza, W malinowym chruśniaku,
Zobacz testy z języka polskiego dla szkół średnich i gimnazjum