Stanisław Barańczak urodził się 13 listopada 1946 roku w Poznaniu. Naukę pobierał w I Liceum Ogólnokształcącym w Poznaniu, studiował później na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza na kierunku filologia polska. Swój debiut artystyczny miał w roku 1965 na łamach miesięcznika „Odra”. Na przełomie lat 60 i 70 był członkiem redakcji miesięcznika „Nurt”. Mniej więcej w tym samym czasie (1967-1969) należał również do PZPR. W roku 1973 otrzymał tytuł doktora, co było skutkiem napisania rozprawy na temat twórczości Mirona Białoszewskiego.
W roku 1980 był aktywnym działaczem „Solidarności”, również w tym czasie otrzymał ofertę pracy w Stanach Zjednoczonych, co spowodowało, że opuścił kraj. Rok później wykładał na Harvard University w Stanach Zjednoczonych. W roku 2006 został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. Barańczak należy również do Stowarzyszenia Pisarzy Polskich.
Ten wybitny polski poeta oraz krytyk literacki i tłumacz poezji, to człowiek, który w swych utworach porusza problematykę moralną, związaną zwłaszcza z wiarygodnością języka. Charakterystyczną cechą jego twórczości jest nieufność dla propagandy, która zakłamuje rzeczywistość. Język natomiast służy do manipulowania odbiorcą. Poeta jest reprezentantem Nowej Fali, a w jego dorobku znaleźć można między innymi: Korekta twarzy, Dziennik poranny, Język poetycki Mirona Białoszewskiego, Sztuczne oddychanie, Etyka i poetyka, Widokówka z tamtego świata i inne rymy z lat 1986-1988.
Zobacz testy z języka polskiego dla szkół średnich i gimnazjum