Awangarda Krakowska to ugrupowanie literackie, które swój początek miało we wczesnych latach dwudziestych XX wieku. Była to grupa zjednaczająca poetów skupiających się wokół Tadeusza Peipera, który był wydawcą pisma „Zwrotnica”. Peiper był liderem grupy, który zarazem wyznaczył idee przewodnie, jakimi kierowali się jej członkowie. Ugrupowanie to było ewenementem w Polsce ówczesnych czasów, gdyż jako jedyne było nowatorskim ruchem posiadającym szczegółowo opracowany program artystyczny.
Program Awangardy opierał się na manifeście 3M, czyli „Miasto, Masa, Maszyna”. Zakładał on, że artysta ma pełnić rolę architekta – budowniczego zdań, metafora ma być środkiem służącym do ukazywania i tworzenia nowej, poetyckiej rzeczywistości. Każde dzieło powinno zawierać według Awangardy Krakowskiej minimum treści a maksimum przekazu.
Jej członkowie to między innymi: Jalu Kurek, Adam Ważyk, Tadeusz Peiper, Jan Brzękowski, a także Julian Przyboś będący zarazem najwybitniejszym jej reprezentantem. Grupa przestała istnieć w latach trzydziestych, lecz nawiązywały do jej założeń inne, np. Awangarda Lubelska.
Zobacz testy z języka polskiego dla szkół średnich i gimnazjum