Autorytaryzm jest jednym z systemów sprawowania władzy w państwie. Przykładem rządów tego typu były rządy Józefa Piłsudskiego oraz jego następców w Polsce w latach 1926 – 1939. Sam system wyróżnia bezpartyjność, a cała władza opiera się na autorytecie charyzmatycznego przywódcy, a czasem również na armii. Autorytaryzm swoje lata świetności przeżywał na początku XX wieku, a najczęstszą przyczyną jego powstania było niezadowolenie ludzi z nieefektywnego działania systemu demokratycznego. Mimo pozornie podobnych założeń, system autorytarny różnił się od totalitaryzmu brakiem konkretnej uniwersalnej ideologii, na której się opierał. Nie stosowano również terroru, ograniczając się jedynie do uciskania jednostek otwarcie go negujących i podejmujących próby obalenia. Różnice pojawiały się również w społecznym aspekcie życia, gdzie nie stosowano ogólnej kontroli nad obywatelami.
„Władza autorytarna koncentruje się w ręku przywódcy i jego najbliższego otoczenia. To oni podejmują decyzje, co ma miejsce z lekceważeniem podstaw prawnych lub ich pomijaniem. Dla pozorów demokracji (demokracja fasadowa) decyzje zatwierdzane są przez bezwolny lub zdominowany stronnictwem prorządowym parlament. Przywódca posiada szereg osobistych prerogatyw, które dają mu realny wpływ na politykę państwa. Uwidacznia się to w rządzeniu wykonywanym za pomocą rozkazów, nakazów, sankcji karnych.” [wikipedia]