Termin ten wywodzi się z filozofii i oznacza idealny byt istniejący bez przyczyny, jego istnienie jest samoistne nieskończone, nie ograniczone oraz nie zależne od żadnego czynnika. Termin ten funkcjonuje w sporej liczbie filozofii idealistycznych, gdzie bardzo często traktowany jest jako swoisty odpowiednik Boga, który nie posiada jednak przymiotów osobowych. Zdarza się jednak, iż pojęcie te całkowicie się równoważą.
Pojęcie absolutu do filozofii wprowadzone zostało przez Schellinga i Hegla, co nie oznacza, że wcześniej ni było ono znane. Ślady świadczące o wcześniejszym funkcjonowaniu tego terminu odszukać można między innymi w oświeceniowym deizmie. „Niektóre systemy przypisują pojęciu “absolutu” dodatkowe atrybuty. Tak jest na przykład u Hegla, gdzie absolut jest całością istniejących rzeczy rozpatrywaną w całej jej złożoności. Całość ta jest rozumna i zmienna, a jej rozwój podlega dynamicznym prawom dialektyki, będącymi w mniemaniu Hegla i jego następców czymś więcej niż “statyczną” logiką.” [wikipedia}