Obraz społeczeństwa w Tangu S. Mrożka
Tango jest parodią typowego dramatu mieszczańskiego. Jego tematyka dotyczy ściśle mieszczańskiej rodziny, akcja utworu toczy się cały czas w ich mieszczeniu a główny bohater to Artur, młody idealista. Problemy wewnętrzne rodziny stanowią jednocześnie obraz i analizę współczesnego społeczeństwa i kultury w czasach po rewolucji obyczajowej. Konflikt rodzinny bazuje na obrazie różnic dwóch silnych postaw: tradycjonalizmu i wyzwolenia. Paradoksalne odwrócenie konfliktu pokoleń ma dodatkowo ukazać panujący stan rzeczy ówczesnych kultur. Stomil i Eleonora rodzice Artura w przeciwności do niego swymi postawami ukazują ludzi wyzwolonych spod sztywnych norm i zasad. Jak sami kilkakrotnie wspominają podczas sztuki, to oni walczyli o obecny stan rzeczy na poczet przyszłych pokoleń. Łamali tradycję tworząc nowy świat. Wyzwolenie to jednak jak się okazuje stało się chaotyczne, dotyczy każdej sfery życia na tyle silnie, że wprowadza zamieszanie i nieład. Obserwujący to Artur, młody student filozofii i medycyny buntuje się, pragnie przywrócenia starego porządku, tradycji, która jasno wskazuje drogę. Nie rozumie on jak cham j prostak Edek może być równym towarzyszem jego inteligenckiej rodziny. Dlaczego jego prostactwo zostaje odbierane przez matkę jako naturalność w najczystszej formie, niepohamowana i wyzwolona. W ten sposób Mrożek ukazał dwa wzorce społeczeństwa. Artur to przedstawiciel tradycjonalizmu przywrócenia ładu rodzinnego a dzięki temu uzdrowieniu wszystkich komórek społecznych. Styl życia prezentowany przez przeciwną stronę uważa za bezwartościowy. Główny bohater przez pewien moment nie rozumie, że nie jest w stanie naprawić obecnego stanu rzeczy. Próbuje on przecież zorganizować ślub z kuzynką Alą, tak dla formy by symbolami tradycyjnymi wyzwolić rodzinę. Gdy w końcu podczas robienia rodzinnego zdjęcia spostrzega absurdalność tej sytuacji próbuje przerwać ceremonie. Niestety jest już za późno, kochanek jego narzeczonej Edek wymierza mu śmiertelne ciosy, zabijając tym samym ostatnią jednostkę tak kurczowo przywiązana do tradycji. Jak w prawdziwym świecie z inteligencją wygrywa siła fizyczna. Nie liczy się już moralność , etyczność i kultura osobista, władze wyznacza bowiem terror i fizyczna przewaga. To nawołanie do prawdziwej rzeczywistości ,której nie jest w stanie uzdrowić żaden zwyczaj. Udawanie bowiem, trzymanie pozorów nie przywróci starego porządku niesionego przez procesy myślowe. Postęp zaszedł tak daleko, że żadna forma nie jest w stanie go cofną czy zatrzymać, przeszłość musi zacząć współgrać z teraźniejszością inaczej powstanie chaos. Chaos, który obrazuje ich dom rodzinny: nie pasujące przedmioty z przeszłości rażą w całym pomieszczeniu. To przypomnienie sztywnych starych zasad i norm społecznych, które są już tylko symbolem, bezużyteczny, wspomnieniem a nie częścią obecnego świata
