Znaczenie symbolu „rozdartej sosny w „Ludzie bezdomni” S. Żeromskiego
Lektura „ Ludzie bezdomni ” pełna jest symboli, już sam tytuł posiada przecież dwa znaczenia: ideowy i dosłowny. Poprzez takie skojarzenia autor przekazuje nam sens utworu, aby jednak móc je odczytać należy poprawnie zinterpretować i powiązać z tekstem pozostawiane symbole.
Jednym z najważniejszych symboli jest rozdarta sosna, obrazuje ona bowiem postawę głównego bohatera. Jej opis został zawarty na końcu powieści i ma stanowić odzwierciedlenie wnętrza doktora Judyma. Jak wiadomo stykając się na swej drodze z biedotą założył, że jako lekarz za wszelką cenę ulży tym ludziom. Swym życiem będzie wyznaczał dla nich lepszą drogę walcząc o każdą jednostkę. Choć jak każdy marzył o własnym domu i rodzinie musiał wybrać pomiędzy tymi wartościami. Uznał analizując sytuacje, że nie jest w stanie jako człowiek jednocześnie dobrze wypełnić roli członka rodziny i lekarza. Obydwa te stanowiska wymagają obecności i poświęcenia czasu drugiej osobie. Jak bowiem mógłby całymi dniami leczyć ludzi i nie ranić tym samym swych najbliższych. Ostatecznie postanawia więc pozostać samotnym z wyboru, mieszkać w małym lekarskim pokoiku – którego niemożna określić domem i przyjmować tam swych pacjentów. W ten sposób nie skrzywdzi nikogo poza sobą. Wybór ten poznajemy pod koniec lektury i tu właśnie stoi rozdarta sosna, to odbicie psychiki bohatera, która walczy z własnymi potrzebami. W jednym człowieku znajduje się bowiem silna potrzeba należenia do rodziny oraz realizowania swych życiowych zasad i poglądów. Nie mogąc ich połączyć doktor Judym pozostaje rozdarty wewnętrznie pomiędzy dwoma pragnieniami. Sosna jak widzimy choć rozdarta nadal kwitnie, jest to możliwe tylko dzięki temu, że na jej rzecz uschła jedna połowa konaru. To tak jak wnętrze Judyma, ta część którą poświecił czyli jego rodzina, miłość, i dom uschła została odtrącona i zapomniana by móc pozwolić sprawnie funkcjonować drugiej części – idei bycia obrońcą uciśnionego ludu. Biedoty , która oprócz niego niema żadnych innych sprzymierzeńców. Tą częścią postanawia żyć do końca otoczony robotnikami i ich problemami.
Należy również powiedzieć , że symbol wewnętrznego rozdarcia pozostawiony w tym miejscu przez Żeromskiego nawołuje do mitologii. Ta postawa to bowiem prometeizm wzorowany na micie o „Prometeuszu”, był on jedynym obrońcą ludzkości przed złem świata który wyrzekł się własnego szczęścia w imię dobra innych bezbronnych istot.
