Wawrzuś Skowronek – charakterystyka bohatera, „Historia żółtej ciżemki”

Wawrzuś Skowronek był głównym bohaterem książki A. Domańskiej pod tytułem „Historia żółtej ciżemki”, a poniższe wypracowanie jest charakterystyką tej postaci. Wawrzuś był ośmioletnim chłopcem pochodzącym z ubogiej chłopskiej rodziny. Mieszkał we wsi poręba. Jego ulubionym zajęciem było rzeźbienie w drewnie. Chłopiec oddawał się swej pasji bez reszty, co wpędziło go w nie lada kłopoty. Pewnego dnia, nie dopilnował wypasanych krów, które weszły w koszę miejscowemu proboszczowi. Ścigany przez pachołków księdza, Wawrzuś musiał uciekać. Podczas ucieczki zgubił się w lesie. Po kilku dniach samotnej wędrówki napotkał rodzinę wiłów, wędrownych kuglarzy, do których się przyłączył. Obiecano mu, że w zamian za służbę, oni pomogą mu wrócić do domu. Tak się jednak nie stało. Chłopca zmuszano do ogromnego wysiłku i ciężkich ćwiczeń. Musiał opanować sztukę żonglerki oraz spacerowania po linie. Za źle wykonane zadania był bity i poniżany, więc pewnej nocy chłopiec uciekł i zupełnie przypadkiem znalazł się w Krakowie i trawił pod opiekę Jana Długosza. Wypracowanie zawiera 609 wyrazów / 4137 znaków.

Wawrzuś Skowronek był głównym bohaterem książki A. Domańskiej pod tytułem „Historia żółtej ciżemki”, a poniższe wypracowanie jest charakterystyką tej postaci.

Wawrzuś był ośmioletnim chłopcem pochodzącym z ubogiej chłopskiej rodziny. Mieszkał wraz z rodzicami i siostrami we wsi Poręba. Zajmował się wypasaniem krów.

Wawrzuś był ślicznym i uroczym chłopcem. Miał jasne włosy i bystre spojrzenie. Był zwinnym i szybkim chłopcem. Na dłoniach miał liczne ślady po koziku, którym strugał figurki w drewnie.

Jego ulubionym zajęciem było rzeźbienie w drewnie. Chłopiec oddawał się swej pasji bez reszty, co wpędziło go w nie lada kłopoty. Pewnego dnia, nie dopilnował wypasanych krów, które weszły w koszę miejscowemu proboszczowi. Ścigany przez pachołków księdza, Wawrzuś musiał uciekać. Podczas ucieczki zgubił się w lesie. Po kilku dniach samotnej wędrówki napotkał rodzinę wiłów, wędrownych kuglarzy, do których się przyłączył. Obiecano mu, że w zamian za służbę, oni pomogą mu wrócić do domu. Tak się jednak nie stało. Chłopca zmuszano do ogromnego wysiłku i ciężkich ćwiczeń. Musiał opanować sztukę żonglerki oraz spacerowania po linie. Chłopiec wytrwale ćwiczył i nie poddawał się, starał się ze wszystkich sił podołać wyzwaniom, jednak nie zawsze mu się to udawało. Za źle wykonane zadania był bity i poniżany, więc pewnej nocy chłopiec uciekł i zupełnie przypadkiem znalazł się w Krakowie i trawił pod opiekę Jana Długosza. Ten bardzo szybko dostrzegł niezwykły talent rzeźbiarski chłopca i postanowił oddać go na naukę do samego mistrza Wita Stwosza, który przygotowywał ołtarz do kościoła Mariackiego.

Był to okres niezwykle trudny dla bohatera, bowiem mistrz był niezwykle wymagającym i precyzyjnym rzeźbiarzem. Wawrzuś musiał ciężko i solidnie pracować i uczyć się zawodu. Bohater był jednak bardzo pilnym i skrupulatnym uczniem. Był dokładny i sumienny, wytrwały i skupiony na swojej pracy. W końcu po latach nauki mógł się realizować w swej pasji i wykonywać samodzielnie figury do dzieła mistrza Stwosza. Dzięki swej pracowitości i sumienności szybko zyskał szacunek mistrza i stał się jego ulubionym uczniem. Wit Stwosz był bardzo zadowolony z wyników młodzieńca.

Wawrzon był niezwykle utalentowanym chłopcem, robił to co lubił i oddawał się temu bez reszty. Był jednak również doskonałym obserwatorem, dostrzegał otaczający go świat. Był bardzo religijnym chłopcem, prawdomównym i szczerym. Brzydził się kłamstwem i kradzieżą, dlatego nie zawahał się wskazać złodzieja. Potrafił również być wspaniałym  i wiernym przyjacielem. To on pomógł Jaśkowi, gdy ten wplątał się w kradzież z Czarnym Rafałem. Chłopcy złapali złodzieja i wydali go strażnikom, za co otrzymali sowitą nagrodę. Bohater był bardzo dzielny i odważny, nie zawahał się pomóc przyjacielowi, pomimo iż tak naprawdę obawiał się złodzieja Rafała. W trudnych i niebezpiecznych sytuacjach potrafił zachować zimną krew.

Po latach prac nad ołtarzem, gdy został już ukończony Wawrzon i Jasiek postanowili odwiedzić rodzinne strony. Rodzice byli niezwykle zdumieni widokiem syna, gdyż uważali go za zmarłego, jednak powitali syna z wielką radością i miłością. Bohater był bardzo szczęśliwy ze spotkania z rodziną.

Kilka dni później odbyło się uroczyste odsłonięcie ołtarza w kościele Mariackim. Tego dnia Wawrzuś również dał dowód swej odwagi i zwinności. Wspiął się po drabinie by umieścić pastorał w rękach świętego Stanisława, ale chłopiec stracił przy tym jedną ze swoich ulubionych żółtych ciżemek, która zsunęła się chłopcu z nogi i utknęła na wieki za ołtarzem.

Wawrzuś Skowronek był wspaniałym bohaterem, godnym naśladowania. Był bowiem chłopcem odważnym, dzielnym, upartym i wytrwałym w dążeniu do celu. Miał marzenie, które pragnął realizować. Uwielbiał rzeźbić i stał się jednym z najlepszych w tym fachu, a wszystko za sprawą jego mistrza, Wita Stwosza, który wszystkiego go nauczył i pokierował jego edukacją. Był silnym chłopakiem, który nie poddawał się i nie załamywał, walczył o swoje marzenia i miał odwagę je realizować. Wawrzon jest doskonałym wzorem do naśladowania, szczególnie dla utalentowanych ludzi, którzy pragną rozwijać swój talent i umiejętności.

„Chudy literat” Adam Naruszewicz – omówienie utworu, wypracowanie
Adam Naruszewicz „Chudy literat” – analiza utworu Polska w dobie oświecenia przeżywała trudny i burzliwy okres, pomimo tego za czasów panowania...
„Sonety krymskie” Adam Mickiewicz - analiza cyklu
„Sonety krymskie” Adam Mickiewicz – analiza wiersza „Sonety krymskie” to cykl osiemnastu sonetów autorstwa Adama Mickiewicza. Warto zaznaczyć,...
Maria i Bolesław Kirłowie – charakterystyka postaci „Nad Niemnem”
Maria i Bolesław Kirłowie byli bohaterami powieści „Nad Niemnem” E. Orzeszkowej. Mieszkali wraz z piątką dzieci w majątku Olszynka,  której...
„Cierpienia młodego Wertera” Goethe – uczucie Wertera do Loty
Interpretowany fragment pochodzi z utworu Goethego pt. ”Cierpienia młodego Wertera”. Jest to powieść epistolarna. Jest to list skierowany do...
„Do krytyków” interpretacja wiersza Juliana Tuwima, wypracowanie
„Do krytyków” interpretacja wiersza Juliana Tuwima „Do krytyków” to jeden z wierszy autorstwa Juliana Tuwima. Podmiot liryczny w utworze możemy...

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *