Wanda Gąsowska – charakterystyka postaci, „Szatan z siódmej klasy”, wypracowanie

Poniższe wypracowanie z języka polskiego stanowi charakterystykę Wandy Gąsowskiej, jednej z bohaterek książki K. Makuszyńskiego zatytułowanej „Szatan z siódmej klasy”. Wanda była śliczną młodą dziewczyną o fiołkowych oczach i zgrabnej sylwetce. Miała pełną świadomość tego, że swoją osobą wzbudza wśród chłopców spore zainteresowanie, ale nie była typem kokietki. Była bardzo pogodną i wesołą dziewczyną. Jednak głębokie uczucie do Adasia sprawiło, że dziewczyna stała się płaczliwa, bo bardzo pragnęła uwagi z jego strony. Swoją odwagą i inteligencją szybko podbiła serce ukochanego. „Adaś niezwykle znużony, nie patrzył na te bogactwa, co były jak stężałe łzy. I panna Wanda zaledwie rzuciła na nie okiem. Dwie młode istoty patrzyły sobie w oczy i nagle zaczęły się uśmiechać ku sobie radośnie. Oczy fiołkowe pełne były blasków. „Fiołki są piękniejsze od wszystkich diamentów świata! – pomyślał Adaś. – A czyste serce czerwieńsze od wszystkich rubinów…” Był to bowiem chłopak mądry i bardzo przenikliwy”. Wypracowanie zawiera 463 wyrazy / 3219 znaków.

Wanda Gąsowska była jedną z postaci występujących w książce K. Makuszyńskiego pod tytułem „Szatan z siódmej klasy”. Była ona córką Iwona i Ewy Gąsowskich. Jej ojciec był matematykiem i zarządcą dworku w Bejgole. Jednak pochłonięty swoimi sprawami nie poświęcał córce zbyt wiele czasu. Czasem nawet zdarzało się, że roztargniony zapominał całkowicie, że ma rodzinę.


Wanda była również bratanicą profesora Pawła Gąsowskiego, który uczył historii. Dziewczyna bardzo lubiła swojego wujka i odnosiła się wobec niego dość pobłażliwie. Kochała również rodziców, do których zawsze odnosiła się z szacunkiem. Doceniała wysiłki matki, była również wyrozumiała dla swojego ojca, który pochłonięty był matematyką i udowadnianiem pewnej tezy matematycznej.


Wanda była niezwykle sympatyczną, a do tego prześliczną dziewczyną o fiołkowych oczach. Miała pełną świadomość tego, że swoją osobą wzbudzała wśród chłopców spore zainteresowanie, ale nie była typem kokietki. Swoim wyglądem wzbudziła w Adasiu piorunujące wrażenie: „Adaś patrzył z radosnym zdumieniem na śliczną dziewczynę. Jasnym było, że nie spodziewał się w rodzinie profesora, nie odznaczającego się wybitną urodą, tak rozkosznego zjawiska. A i to było jeszcze jaśniejszym, że grom w niego uderzył. Gromy z jasnego nieba są zjawiskiem dość rzadkim, w tej chwili zaś nie ulegało wątpliwości, że siarczysty piorun strzelił z fiołkowych oczów wprost w serce Adasia i wywołał w nim przedziwne kataklizmy”.


Wanda była również bardzo odważna i silna, potrafiła przynieść do domu omdlałego Adasia. Bardzo go polubiła, doceniała jego zdolności detektywistyczne i nigdy w niego nie wątpiła. Dziewczyna bardzo szybko zakochała się w swoim koledze i to właśnie jego osobie poświęcała całą swoją uwagę. Była bardzo pogodną i wesołą dziewczyną. Jednak głębokie uczucie do Adasia sprawiło, że dziewczyna stała się płaczliwa, bo bardzo pragnęła uwagi z jego strony. Swoją odwagą i inteligencją szybko podbiła serce ukochanego. „Adaś niezwykle znużony, nie patrzył na te bogactwa, co były jak stężałe łzy. I panna Wanda zaledwie rzuciła na nie okiem. Dwie młode istoty patrzyły sobie w oczy i nagle zaczęły się uśmiechać ku sobie radośnie. Oczy fiołkowe pełne były blasków. „Fiołki są piękniejsze od wszystkich diamentów świata! – pomyślał Adaś. – A czyste serce czerwieńsze od wszystkich rubinów…” Był to bowiem chłopak mądry i bardzo przenikliwy”. Szybko dostrzegł zalety dziewczyny i odwzajemnił jej uczucia.


Wanda Gąsowska była piękną i inteligentną dziewczyną. Była bystra, szybka i zwinna. Swoim wyglądem robiła piorunujące wrażenie na chłopcach. Na obiekt swoich westchnień wybrała jednak Adasia Cisowskiego, który zrobił na dziewczynie największe wrażenie. Wanda ceniła jego zdolności i umiejętności detektywistyczne, szybko nawiązała z nim nić porozumienia i równie szybko się w nim zakochała. Na jej szczęście chłopak odwzajemnił uczucie, co sprawiło, że Wanda była bardzo szczęśliwa. Była bardzo miłą, wesołą i niezwykle towarzyszką osobą. Była dobrą i oddaną przyjaciółką i osobą godną zaufania. Jest współpraca z Adasiem układała się wspaniale, co jeszcze bardziej spotęgowało uczucie dziewczyny. Z całą pewnością Wanda była postacią niezwykle pozytywną i godną naśladowania.

Utwór „Pan Tadeusz” jako epopeja narodowa, wypracowanie
„Pan Tadeusz” jako epopeja narodowa Wielokrotnie stwierdza się, że „Pan Tadeusz”, utwór Adama Mickiewicza jest epopeją narodową. Aby móc wyjaśnić...
‘O wojnie naszej’ sonet IV Mikołaj Sęp Sarzyński– analiza
Mikołaj Sęp Sarzyński – sonet IV ‘O wojnie naszej’ – analiza Sonet IV „O wojnie naszej” to jeden z utworów Mikołaja Sępa Sarzyńskiego, który...
Wypracowanie – charakterystyka Zbyszka z Bogdańca, Krzyżacy
Zbyszko z Bogdańca jest jednym z głównych bohaterów powieści H. Sienkiewicza „Krzyżacy”. Był to młodzian wysoki, dobrze zbudowany, miał gęste...
Wypracowanie - Motyw matki w Przedwiośniu, Żeromski
Obraz matki w Przedwiośniu Stefana Żeromskiego Termin matka (mama) w słowniku oznacza jedynie:  kobietę, która jest rodzicem urodziła i zazwyczaj...
Skamander poeci, wypracowanie - ściąga
Poetycka grupa Skamander Skamandryci jako grupa poetycka wywodzili się bezpośrednio od pikadorczyków, w tym miejscu należy więc przybliżyć ich...

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *