Podczas lektury książki ”Cierpienia młodego Wertera” poznajemy wiele ciekawych i absorbujących postaci, jednak na pierwszy plan, zgodnie z zapowiedzią wynikającą z tytułu wysuwa się sylwetka tytułowego bohatera- Wertera.
Jest on młodym, traktującym miłość dość obscenicznie mężczyzną. Dzięki jego korespondencji z przyjacielem dowiadujemy się, że nie obce są mu miłosne uniesienia czy też spektakularne zdrady. Poznajemy go, gdy poszukując samotności, wyciszenia i spokoju zamieszkuje w niewielkim miasteczku Wahlheim. Spędza on dni, czytując ksiązki, kontemplując naturę i otaczające go krajobrazy a także przyglądając się życiu miejscowych dzieci. Kocha on małe istoty dostrzegając w nich niewinność, czystość i dusze nieskalaną grzechami. I choć jego początkowa charakterystyka wskazuje na to, że będzie on stronił od uczuć, staje się zupełnie inaczej. Wszystkie jego plany i zamiary legną w gruzach w jednej chwili, poznaje Lottę. Mężczyzna zobaczywszy Szarlottę wśród rodzeństwa, dzielącą chleb miedzy gromadkę dzieci zostaje porażony jej urokiem. Swój zachwyt wyraża pisząc do przyjaciela:
„ Jestże aniołem? – Nie, tym mianem zowie pierwszy lepszy swą uwielbianą! Nie jestem jednak w stanie uzmysłowić ci inaczej jej doskonałości i nie mogę wyjaśnić, dlaczego jest doskonałą(…) wzięła w niewolę cały mój umysł.”
Od chwili pierwszego spotkania Werter nie może przestać o niej myśleć. Bohater już na początku rozpoznaje w dziewczynie pokrewną duszę. Uwielbia z nią rozmawiać o tańcu, książkach czy dzieciach, które oboje kochają. Każde spotkanie z ukochaną staje się dla niego wyznacznikiem czasu a jego życie toczy się według rytmu, który jest nadawany przez obcowanie z uwielbianą przez niego Lottą. Bohater jest wrażliwym, podatnym na miłość człowiekiem. Potrafi on kochać całym sercem i duszą i takim też uczuciem obdarza córkę komisarza. Jest on wyznawcą kultu miłości. Wierzy w istnienie miłości bez skazy, która pozwala mu na czyny, jakich normalnie nie był by w stanie dokonać. Miłość, która dodawała mu skrzydeł i wywoływała uśmiech na twarzy staje się przyczyną jego zguby. Mimo, iż wie o narzeczonym Lotty, o uczuciu, którym dziewczyna darzy Alberta, nie unika miłości, wręcz przeciwnie, wychodzi jej naprzeciw. Świadomy swojego zatracenia pisze do przyjaciela:
„ Ona nie widzi, nie czuje, że mi sposobi truciznę, od której wraz z nią zginę, a ja piję z rozkoszą z kielicha, który mi podaje na zatracenie moje”
Jego zachowanie zapewne usprawiedliwić można lekturami, które czytuje. W zgodzie z stanem swojego ducha sięga on po lekturę, która jest bliższa jego sercu. Gdy chce się wyciszyć, pogłębia się w literaturze Homera, który z kolei później zaniechuje na rzecz Osjana, który asystuje mu niemalże do ostatniego tchnienia. Z jego zachowania można wywnioskować, iż utożsamia się on z wzorcami czytanych przez niego dzieł. Bohater nie chce walczyć o miłość ukochanej kobiety, wycofuje się, gdy wraca narzeczony dziewczyny, staje się bierny w swoich działaniach. Nie potrafi znaleźć ukojenia nawet poza granicami miasteczka. Choć ma przyjaciela, na którego może liczyć, czuje się samotny i niepotrzebny. Nie dopuszcza on do siebie życzliwości innych ludzi. Buntuje się przeciwko światu. Mimo, iż dostrzega zło otaczającego go świata, nie czyni nic by temu przeciwdziałać. Poddaje się poczuciu bezsensowności egzystencji, zamyka się w sobie i doprowadza do obłędu. Przestaje on kontrolować swoje poczynania, nie panuje nad postępowaniem, co doprowadza do jego samobójczej śmierci.
Reasumując, stwierdzam, iż Werter jest typowym romantycznym bohaterem-kochankiem. Od momentu ujrzenia Szarloty, którą utożsamia z aniołem, całe swoje życie poświęca kobiecie, kobiecie, którą kocha i pragnie, a o której uczucia tak naprawdę nigdy nie zawalczył. Jest on negatywnie nastawiony nie tylko do świata, otaczających go ludzi czy wszelkich konwenansów, ale przede wszystkim do siebie. Nie widzi w sobie człowieka godnego miłości, indywiduum godnego zaufania, dlatego tez jego postawa i zamknięcie na ludzi sprawia, że uciekając od problemów podejmuje on tą ostateczną, nieodwracalną decyzje, jaką jest śmierć.
Dodatkowe pytania i odpowiedzi w temacie:
Czy Werter był romantykiem?
Tak, Werter, główny bohater powieści Johann Wolfganga von Goethe “Cierpienia młodego Wertera”, jest uważany za typową postać romantyczną. Jego intensywne emocje, skłonność do melancholii i niespełniona miłość są cechami charakterystycznymi dla romantyzmu.
Jakie cechy romantyczne ma Werter?
Werter wykazuje szereg cech charakterystycznych dla romantyzmu, takich jak głęboka wrażliwość, intensywne przeżywanie emocji, skłonność do melancholii, i indywidualizm. Jego nieszczęśliwa miłość, bunt przeciw konwencjom społecznym oraz poszukiwanie głębszego sensu i autentyczności w życiu również podkreślają jego romantyczny charakter.
Dlaczego Werter był bohaterem romantycznym?
Werter jest bohaterem romantycznym, ponieważ jego postać i historia odzwierciedlają kluczowe wartości i tematy romantyzmu, takie jak nacisk na emocjonalność, indywidualną ekspresję, i cierpienie wynikające z niespełnionej miłości. Jego bunt przeciwko racjonalizmowi i społecznym konwenansom oraz jego tragiczny koniec są wyrazem romantycznego idealizmu i niezgody na ograniczenia rzeczywistości.
Co to jest Werteryzm w romantyzmie?
Werteryzm to termin odnoszący się do kulturowego i literackiego fenomenu wywołanego przez publikację “Cierpień młodego Wertera”. Odnosi się do naśladowania Wertera przez młodych ludzi w zakresie mody, emocjonalnego podejścia do życia, i romantycznego idealizmu. Fenomen ten był jednym z pierwszych przykładów masowego wpływu literatury na społeczeństwo i kulturę, podkreślając głębokie emocjonalne reakcje na dzieło literackie.
