„Łąka” interpretacja wiersza Bolesława Leśmiana, wypracowanie

„Łąka” to tytuł wiersza autorstwa Bolesława Leśmian. Całość utworu prezentuje relacje łączące człowieka z naturą. Jej symbolem pozostaje tytułowa łąka, to ją poprzez nazewnictwo ożywia człowiek.  Natura owładnięta wdzięcznością pragnie móc zjednoczyć się z człowiekiem, połączyć w jedną całość. W końcowej części wiersza okazuje się jednak, że piękna łąka ma drugie oblicze, potrafi obezwładniać i terroryzować.

 

Wypracowanie stanowi gotową analizę i interpretację wiersza. Wytłumaczono znaczenie tytułu, omówiono budowę utworu oraz środki artystyczne użyte przez autora, całość poparta jest cytatami. Wypracowanie zawiera 313 słów.

„Łąka” interpretacja wiersza Bolesława Leśmiana.

Wiersz zatytułowany „Łąka” autorstwa Bolesława Leśmiana podejmuje tematykę wzajemnych relacji człowieka z naturą. Tytułowa łąka jest symbolem natury, którą człowiek nie Bóg budzi do życia. Proces ten odbywa się poprzez nazewnictwo, słowa wypowiadane przez człowieka mają stwórczą moc. Cała przyroda zaczyna rozkwitać , wyrażając tym samym wdzięczność w  stosunku do człowieka za jej ożywienie. Natura owładnięta tymi emocjami pragnie móc zjednoczyć się z człowiekiem, połączyć w jedną całość. Należy zauważyć, że motyw ten ma charakter erotyczny, pożądanie zawładnęło zarówno człowiekiem jak i łąką, oboje dążą do zjednoczenia. Człowiek by móc dokonać zespolenia przygotował swój  dom i oczekuje niecierpliwie na jej nadejście. Łąka w końcu nadchodzi, stara się jednak powoli zespalać z człowiekiem w obawie o straszne konsekwencje. Jak mówi cytat: „Od naporu zieleni runie ściana biała”. Okazuje się jednak, że człowiek nie zważa na ostrzeżenia o niebezpieczeństwie pragnie jak najszybciej poczuć bliskość natury. Uczucia  wyrażane przez bohatera są jak wielka wszechogarniająca miłość. Gdy nastaje drugi dzień bohater opowiada innym o przeżytych doznaniach, człowiek nareszcie bowiem całkowicie zespolił się z naturą .

Bolesław Leśmian w ten oto sposób ukazał również zagrożenia jakie mogą wyniknąć z powrotu człowieka od natury. Choć jest to piękna idea, pozwalająca powrócić człowiekowi do pierwotnego dobra niesie ze sobą również zagrożenie. Człowiek zespolony z naturą zatraca się w niej do tego stopnia, iż gubi swą tożsamość i odrębność. Kultura i wytwory ludzkie wobec takiej sytuacji przestają istnieć, człowiek więc zyskuje ale i zarazem traci dotychczasowy dorobek. Można powiedz, że istota ludzka zamienia się w zjawiska przyrody: „ludzkie jaskry i ludzkie jabłonie”. Natura nie tylko zachwyca ale również terroryzuje i obezwładnia.

Zakańczając należy wskazać budowę wiersza. Utwór składa się z sześciu części. W pierwszych zawarta jest rozmowa człowieka z łąką, kolejne to wypowiedz gromady oraz ukazanie przez bohatera idei połączenia z naturą. Autor zastosował następujące środki artystyczne: wykrzyknienia: „…piersi spragnione są Łąki ”, apostrofy: „łąko moja”.

Wypracowanie maturalne "Być poetą dawniej i dziś"
Być poetą dawniej i dziś. Przedstaw postawę artystów wobec własnej twórczości oraz ich opinie na temat znaczenia poezji, porównując utwory Horacego...
„Cudzoziemka” Kuncewiczowej – relacje Róży z dziećmi
Kontakty z innymi ludźmi głównej bohaterki utworu pt. ”Cudzoziemka” Kuncewiczowej były skomplikowane. Przez emocje jakie były w niej zakorzenione,...
Patriotyzm w utworach Kochanowskiego, wypracowanie
Jan Kochanowski utwory patriotyczne. Jak Kochanowski to jedna z najwybitniejszych postaci, która zapisała się w historii literatury polskiej....
Obraz polskiego społeczeństwa w Lalce Bolesława Prusa
Każde społeczeństwo boryka się z szeregiem problemów wynikających z jego specyficznych uwarunkowań historycznych, społecznych i ekonomicznych....
„Piosenka o końcu świata” – interpretacja wiersza Czesława Miłosza
„Piosenka o końcu świata” to utwór Czesława Miłosza, który porusza zagadnienie jakim jest koniec  świata. Tytuł ma charakter paradoksalny, utrzymany...

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *