Szekspir w jednym ze swoich największych dziel pt. „ Makbet” ukazuje nam postać nie tylko tytułowego bohatera, ale również jego żony- jednej z najbardziej zarysowujących się kobiecych postaci w literaturze światowe- Lady Makbet .
Kobieta jest żoną centralnej postaci dramatu, czyli Makbeta, tana Glamis, a także Cawdoru. Poznajemy ją w scenie piątej, gdy wchodząc do pokoju w swoim zamku odczytuje list otrzymany od męża, w którym to mężczyzna przekazuje żonie przepowiednie usłyszaną od czarownic. Kobieta kocha męża, znając jego ambicje i pragnienia, a także kierowana własną żądza władzy, otrzymawszy wiadomość o wizycie króla w jej zamku planuje dokonanie zbrodni. Wierzy ona, że zarówno przepowiednia czarownic jak i odwiedziny Dunkana, są niezwykłym zbiegiem okoliczności i znakiem dla jej męża. Bohaterka wierząc, iż rola kobiety w świecie jest wciąż mała, a ona sama zbyt słaba, prosi złe duchy o wsparcie, mówiąc:
„ Przybądźcie, o wy duchy, karmiciele
Zabójczych myśli, z płci mej mię wyzujcie
I napełnijcie mię od stóp do głowy
Nieubłaganym okrucieństwem!”.
Już w tym momencie kobieta wykazuje się okrucieństwem i brakiem jakichkolwiek zahamowań. Jest zapewne osoba sprytną, stanowczą i pewna siebie, dlatego też gdy jej mąż ma wątpliwości przed dokonaniem zbrodni, ta wyśmiewając jego lęki posuwa go do popełnienia zabójstwa, dlatego też staje się przyczyna tragicznych zdarzeń. To żona Makbeta jest autorką całego planu pozbawienia życia króla, który jest jej krewnym:
„ Dwóch pokojowców jego tak uroczę,
Ze się ich pamięć, ten stróż mózgu, w parę,
A władz siedlisko zamieni w alembik.
Gdy snem zwierzęcym ujęci jak trupy
Spoczywać będą, czegóż nie zdołamy
Dokazać wtedy ze śpiącym Dunkanem?
Czego nie złożyć na jego pijaną
Służbę, na którą spadnie cała wina(…)” .
Lady Makbet jest osobą twardą, zimną i bezwzględną, która jest pozbawiona jakichkolwiek zasad moralnych. Kiedy jej mąż przerażony dokonaną zbrodnią wraca wraz ze sztyletami, które są narzędziem zbrodni, kobieta idzie do komnaty króla, by dokończyć dzieła dokonanego przez męża. Zabójstwo króla upozorowuje ona jako zbrodnię dokonaną przez jego strażników. Bohaterka mimo, iż jest osoba wyrachowaną kocha męża, wspiera go w ciężkich chwilach, a także tłumaczy jego dziwne zachowanie podczas wydanej przez nią uczty, mówią, iż dręczy go jakaś dziwna choroba, gdy w rzeczywistości mężczyzna ma wyrzuty sumienia i ukazują mu się zjawy.
W kobiecie dokonuje się zmiana, gdy jej mąż zasiada na tronie, coraz bardziej męczony przez sumienie mężczyzna odsunął się od żony. Bohaterka czując się samotna, bardzo cierpiała i powoli zaczęła również ulegać wyrzutom sumienia. Nocami spacerowała po zamku, próbując pozbyć się śladu krwi, który widziała na swojej ręce. Nie radząc sobie z narastającym stresem, brakiem miłości i choroba psychiczna , kobieta posunęła się do podjęcia ostatecznej decyzji, jaką dla niej była samobójcza śmierć.
Szekspir poprzez postać tej niecodziennej i rozbudowanej pod względem psychologicznym kobiety stworzył doskonały zarys postaci. Lady Makbet jest nalewna jedna z najciekawszych i najbardziej absorbujących postaci w światowej literaturze.
