Pamiętaj, że wypracowanie możesz pobrac wyłącznie do użytku własnego i nie posiadasz do niego praw majątkowych. Dalsza odsprzedaż lub umieszczanie w innych serwisach internetowych to kradzież i jest niezgodne z prawem i tego typu praktyki będziemy zgłaszac odpowiednim organom ścigania.
Zanim Szekspir rozpoczął swoją twórczą działalność, w Anglii grywano dramat liturgiczny i moralitety, będące dziedzictwem kultury średniowiecznej. Misteria były jednym z najdoskonalszych wyrazów religijnej kultury średniowiecza. Rozwijały się w XIV wieku i przeżywały swój rozkwit w wieku XV. W odróżnieniu od dramatu liturgicznego(krótkie utwory wystawione przez duchowieństwo w kościele dla uczczenia zmartwychwstania względnie narodzenia Chrystusa; pisane w języku łacińskim), misteria pisane w języku rodzimym nie przedstawiały wyłączne jednej sceny biblijnej, np. zmartwychwstania, lecz były udramatyzowana wersją całej historii biblijnej, której punkt centralny stanowiło Ukrzyżowanie. Nie wystawiano ich wewnątrz kościoła, podczas uroczystości religijnych, tak jak dramatów liturgicznych, lecz na wolnym powietrzu w mieście. Reżyserami i aktorami tych widowisk byli członkowie cechów, majstrowie i czeladnicy. W Anglii wystawiano misteria na platformach ciągniętych przez konie. W ten sposób poszczególne scenki przedstawiać można było w różnych częściach miasta. Ponieważ przedstawienia trwały nawet do trzech dni, wiec przerywano je interludiami, czyli wstawkami, których podstawowym zadaniem było rozbawianie publiczności. Właśnie z tych interludiów rozwinęła się komedia nowożytna. Inny gatunek dramatu średniowiecznego to moralitet- dramat alegoryczny, którego głównym tematem jest walka o duszę człowieka, prowadzona przez cnoty i występki. Czasem tłem tej walki było całe życie człowieka, od narodzenia do śmierci. Misteria i moralitety wymagały zespołu ludzi zajmujących się organizacją wodowiska oraz dużej liczby aktorów, bowiem sztuki te wystawiano z wielkim rozmachem. Pod koniec XV wieku w Anglii następowało odrodzenie zainteresowania starożytnością. Jeszcze przed panowaniem królowej Elżbiety (1558-1603) grywało się sztuki Plauta, Seneki, ale również pisało się sztuki w języki angielskim oparte na wzorach antycznych, sztuki Plauta stały się modelem dla komedii, Seneka zaś dla tragedii.
Teatr w okresie elżbietańskim
Pierwszy teatr (The Theatre) został zbudowany w Londynie w 1576 roku, po za obrębem miasta, ponieważ władze miejskie nie chciały się zgodzić, aby przedstawienia odbywały się w mieście. Gdy The Theatre się spalił, na jego miejsce powstał The Globe (1599 r.), którego współwłaścicielem był Szekspir. Teatry znajdowały się w rękach spółek aktorskich. The Globe przypominał kulę ziemską, scena znajdowała się na podwyższeniu. Tylna jej część osłonięta była daszkiem, wspierającym się na czterech kolumnach. Dzięki temu zadaszeniu aktorzy mogli występować nawet w czasie złej pogody. Zmiana dekoracji i przenoszenie rekwizytów odbywało się na oczach publiczności, ponieważ nie było kurtyny. W tyle, za zasłoną znajdowała się alkowa, w której przeważnie ukazywano sceny statyczne, nieme. Powyżej był ganek. Pozostałą część dziedzińca przed sceną przeznaczano na miejsca stojące dla publiczności. Scena otoczona była z obu boków i z przodu kilkupoziomowymi galeriami, na których znajdowały się miejsca siedzące. Również na samej scenie ustawiano krzesła dla wybitnych osobistości. Na przedstawienia do teatrów na wolnym powietrzu chodzili ludzie ze wszystkich grup społecznych. Ludzi prostych ciekawiła sama fabuła, bawiły ich scenki komiczne, olśniewała forma zewnętrzna przedstawienia. Słowo aktora i jego gra także sprawiała duże wrażenie na przeciętnym widzu epoki elżbietańskiej. Natomiast nurty wewnętrzne, metafizyczność obrazów wymagały wykształconego słuchacza. O ile kostiumy były bogate, o tyle rekwizytów na scenie było stosunkowo niewiele. Największą wagę miała gra aktora oraz poetyckie słowo. Jeżeli akcja sztuki wymagała zmiany miejsca, reżyser mógł to zaznaczyć, za pomocą napisów, wypowiedzi aktora lub scenografii na obrotowych graniastosłupach. Należy również zaznaczyć, że przedstawienia odbywały się przy świetle dziennym, a role kobiece grane były przez chłopców.
