Charakterystyka Soni – „Zbrodnia i kara” Fiodor Dostojewski
Jedną z głównych bohaterek powieści Fiodora Dostojewskiego pod tytułem „Zbrodnia i kara” jest Sonia czyli Zofia Siemionowna Marmieładowa. Postać ta najpierw pojawia się jedynie w rozmowie Marmieładowa z Raskolnikowem w szynku w pełni poznajemy ją bowiem dopiero w momencie śmierci ojca. Odnaleziony w lekturze opis cech zewnętrznych wskazuje, że bohaterka jest kobietą szczupłą niskiego wzrostu o blond włosach i pięknych oczach koloru niebieskiego. Bardzo wyraźnie wyłania się reakcja otoczenia na jej osobę, gdy Sonia wchodzi do pokoju umierające ojca otaczają ją szepty i zgorszenie tłumu. Dzieje się tak z pewnością dlatego, że jej ubiór jest co najmniej niestosowny a w rzeczywistości bardzo nieprzyzwoity. Bohaterka jest ubrana w długą jedwabną suknię z trenem i jasne buty, jej głowę zdobi natomiast słomiany kapelusik z piórkiem. Ubiór wyraźnie wskazuje na profesję prostytutki.
Kolejne sceny ukazują nam jednak zadziewająco odmienny obraz tejże samej kobiety. Kiedy bohaterka odwiedza Raskolnikowa budzi zdziwienie i ciekawość. Jest nie do poznania: skromna, nieśmiałą odziana w bardzo przeciętny strój. Na osobowość i wizerunek bohaterki składają się ze sobą właśnie te dwie tak odmienne sprzeczności. Rola prostytutki przeciwstawia się skromnej i dobrotliwej dziewczynie. Okazuje się bowiem, że to konieczność popchnęła bohaterkę do podjęcia się tak niechlubnej profesji. Sonia była bowiem dzieckiem Marmieładowa z pierwszego małżeństwa. Ciężkie warunki materialne, alkoholizm ojca oraz bolesne przytyki macochy Katarzyny Iwanownej uważającej ją za darmozjada sprawiły, że Sonie nie zdobyła należytego wykształcenia, nie mogła znaleźć również pracy jako szwaczka. Patrząc na biedę i los przyrodniego rodzeństwa ostatecznie więc zdecydowała się uprawiać prostytucję z tzw. ”żółtym biletem”, przekreślającym jej drogę do dawnego życia.,
Pomimo tak ciężkiego życia Sonia pozostaje pełną ciepła i dobroci osobą. Gdy przy łożu umierającego ojca poznaje Raskolnikowa, który ofiarowuje ostatnie pieniądze na pogrzeb uznaje go za dobrego, wartościowego człowieka, być może jedynego, który traktuje ją na równych zasadach nie oczerniając i szykanując. Sonia coraz częściej odwiedza hojnego młodzieńca, zaczyna łączyć ich swoista niezrozumiałą więź. Oto przecież w biednym pokoju Raskolnikow- morderca i Sonia – prostytutka spotykają się i czytają Nowy Testament. Ich los splata się jeszcze silniej gdy Raskolknikow oczyszcza z zarzutów kradzieży Sonię demaskując Łużyna. Bohaterka zakochuje się w swym obrońcy a gdy ten wyznaje jej prawdę o swych czynach ona ofiarowuje mu wsparcie i wybaczenie. Pragnie odkupienia win i wyruszenia z Raskolnikowem na katorgę.
Ostatecznie tak właśnie się stanie a Sonia będzie towarzyszyć głównemu bohaterowi na Syberii. Wzajemnie przeżyją odrodzenie wiary i siły mającej swe podstawy w filozofii chrześcijańskiej. Miłość ukazana w biblii jest bowiem niepojęta, potrafi wybaczyć wszystko. Dokonując charakterystyki Soni można bowiem stwierdzić, że jest ona symbolem właśnie takiej miłości, pełnej pokory i wybaczenia. Mądrej i cierpliwe, potrafiącej przetrwać najcięższe chwilę by narodzić się z nowa siłą.
