Jedną z głównych bohaterek książki Jadwigi Korczakowskiej, pt.: „Spotkanie nad morzem” jest Elżbieta Jezierska. Jest sierotą wychowywaną przez przybranych dziadków, państwa Budziszów.
Elza nie jest ładną dziewczynką. „Buzię ma obsypaną piegami, lekko zadarty nos, jakby spłowiałe brwi, wypukłe usta, ostrą, prawie trójkątnie ściętą brodę”. Ma oczy koloru bladoniebieskiego. Włosy ma jasne zaczesane w warkocz.
Poznajemy Elzę jako jedenastoletnią dziewczynkę. Bohaterka jest niewidoma od urodzenia. Pomimo tego jest pogodną dziewczynką, nie użala się nad sobą. Jest pogodzona z losem. Uwielbia śpiewać, często się śmieje. Dzięki swej wyobraźni potrafi układać własne bajki.
Jest bystra i inteligentna. Szybko się uczy i pochłania wiedzę. Jednak ze względu na kalectwo nie może uczęszczać do szkoły. Jest to dla niej bardzo bolesny i przykry fakt. Ciekawość świata rozbudził w niej pewien emerytowany nauczyciel, który zaszczepił dziewczynce miłość i szacunek do przyrody. Potrafiła rozpoznać wiele gatunków roślin, chociaż nigdy ich nie widziała. Miała wyostrzony zmysł słuchu i dotyku.
Pomimo swego kalectwa Elza jest zaradna i samodzielna. Potrafi zająć się domem, drobnymi pracami gospodarskimi, a nawet potrafi odnaleźć drogę powrotną w lesie.
Dziewczynka jest nieśmiała, brakuje jej kontaktu z rówieśnikami, którzy unikają jej ze względu na jej niepełnosprawność. Nie rozumieją jej.
Wierną i oddaną przyjaciółkę Elza znalazła w Danusi Gawlikównie, która stała się jej oczami na świat i bratnią duszą. To dzięki niej Elza miała szansę na lepsze poznanie świata. Danusia czytała jej książki i opisywała słowami przyrodę, otoczenie. Każdą chwilę spędzały na zabawach i rozmowach.
Obie przyjaciółki miały na siebie zbawienny wpływ. Danusia obdarzyła Elzę wspaniałą przyjaźnią i opieką. Dzięki temu Elza czuła się wspaniale i przestała odczuwać samotność. Dzięki Danusi otrzymała wspaniały dom, została adoptowana przez panią Adę Rudzką. Dostała również szansę na badanie wzroku u specjalisty.
Elza Jezierska to wspaniała bohaterka, która pogodzona ze swym kalectwem potrafi normalnie żyć. Nie załamuje się, nie jest zgorzkniała i egoistyczna. Zachowuje pogodę ducha i radość z życia. Jest silna i odważna. Cieszy się tym co ma i nie narzeka. Nie zadaje pytań: „dlaczego ja”, „dlaczego mnie to spotkało”. Do nikogo nie ma pretensji i żalu. Jest wspaniałą osobą i godną naśladowania postacią. Pokazuje niezłomność charakteru i odwagę, dzięki którym prowadzi normalne życie jak na zaistniałe okoliczności. Nie okazuje słabości. Pomimo swych jedenastu lat jest bardzo rozsądna i mądra.
