Ambroży Kleks był tytułowym bohaterem książki Jana Brzechwy pod tytułem „Akademia pana Kleksa”. Był on profesorem akademii, do której uczęszczali wyłącznie chłopcy.
Profesor to dość tajemnicza i niezwykła postać. Posiadał wiele niezwykłych umiejętności i zdolności. Potrafił latać, zmieniać postać i kształty. Potrafił wszystko to, czego nie umieli zwykli dorośli ani dzieci. On sam był uczniem i przyjacielem doktora Paj-Chi-Wo, który nauczył go wielu niesamowitych, choć nieco dziwnych i dość zagadkowych sztuk i umiejętności.
Profesor ubierał się w długi surdut w kolorze czekolady lub buraczka, szerokie spodnie, aksamitną kamizelkę i olbrzymią kokardę zamiast krawata. Strój zdobiły ogromne guziki i liczne kieszenie. Ambroży nosił na nosie srebrne binokle, długie pomarańczowe wąsy, gęstą czarną brodę. Na głowie miał gęsta rozwichrzoną czuprynę mieniącą się wszystkimi kolorami tęczy. Twarz jego natomiast obsypana była piegami w kolorze żółtym lub czerwonym. Pan kleks uważał, że „piegi znakomicie działają na rozum i chronią przed katarem”.
Swoją wiedzę pan Kleks bardzo chętnie i w dość niekonwencjonalny sposób przekazywał swoim uczniom i wychowankom. Bardzo szanował swoich uczniów i troszczył się o nich. Był dla nich miły i wyrozumiały. Postępował sprawiedliwie. Prowadził system nagród, którymi były nie oceny lecz piegi. Za każde dobrze wykonane zadanie chłopcy otrzymywali kolorowe piegi. Nauka w akademii pana Kleksa była nieustanną zabawą i przygodą. Chłopcy poznawali wspaniałe postaci, bajkowe światy. Uczyli się samodzielności i odpowiedzialności.
Profesor Ambroży miał dość dziwne upodobania kulinarne. Jego największym przysmakiem były bowiem motyle. Łykał również pigułki na porost włosów i kolekcjonował piegi. Potrafił w magiczny sposób przygotowywać potrawy, a używał do tego kolorowych szkiełek czy farb.
Był to bardzo miły i przyjazny profesor. Dał się lubić. Można było z nim pożartować, pobawić się, a także poszerzać niezwykłą i tajemniczą wiedzę. To dzięki niemu Adaś Niezgódka nauczył się latać. Z czasem stał się najlepszym i ulubionym uczniem pana Kleksa. Profesor ufał chłopcu, dzięki czemu mógł on być świadkiem wielu tajemnic nauczyciela. Pan Kleks był bardzo lubiany i szanowany przez swoich uczniów. Chłopcy cenili go za jego dobroć i oddanie. Byli mu wdzięczni za jego cierpliwość i wyrozumiałość, bowiem profesor nie zwykł się gniewać na swoich chłopców. Chętnie darował wszelkie urazy.
Pan Kleks był wszechstronnie uzdolnionym i utalentowanym profesorem. Umiał wszystko to, czego nie potrafili zwykli ludzie. Z wielką pasją i przyjemnością przekazywał swoją wiedzę uczniom. Bardzo cieszyły go sukcesy chłopców. Pomimo doskonałego i niebywałego wyksztalcenia profesor bywał bardzo roztargnionym człowiekiem, często zapominał wydarzenia z poprzedniego dnia. Jego pamięć wspomagał eliksir na odzyskiwanie pamięci.
Pan Kleks to wspaniała i bardzo pozytywna postać. Był doskonałym nauczycielem i bardzo miłym i opiekuńczym wychowawcą. Troszczył się o swoich podopiecznych, ale darzył również szacunkiem wszystkie istoty żywe a nawet przedmioty i sprzęty będące w jego akademii. Uczył swoich uczniów nie tylko magicznych umiejętności, ale również szacunku do ludzi i zwierząt oraz dyscypliny, samodzielności. Był postacią barwną, wzbudzającą nie tylko uśmiech, ale i ogromną sympatię.
