Wypracowania z lektur liceum, technikum

Problematyka III cz. „Dziadów” Adama Mickiewicza Aby  móc podjąć tematykę III części „Dziadów” należy przybliżyć motywy oraz czas jej powstania. Pozostaje on bowiem w ścisłym związku z wydarzeniami mającymi miejsce w tamtym okresie. Najprawdopodobniej stanowi ona próbę rozliczenia się autora z własnym sumieniem. Ze względu na nieokreślone przyczyny Mickiewicz nie brał  udziału w powstaniu listopadowym, stąd ta cześć utworu ma stać się zadośćuczynieniem nordowi w jego walce o wolność. III

Obraz inteligencji w twórczości Stefana Żeromskiego Termin inteligencja w rozumieniu kulturowo – społecznym stanowi swoistą „ kastę ”. Należy tu zaznaczyć pozytywny aspekt tego terminu wykorzystany w niniejszym wypracowaniu. Inteligencja  jako grupa społeczna stanowi zawsze pewien obraz zasobów intelektualnych narodu. To od tych ludzi oczekuje się najwięcej i to im „ patrzy się na ręce”. Ich wiedza ma reprezentować główne idee i wartości danej kultury i narodowości. Aby poprzeć to

Cecylia Kolichowska to bohaterka powieści Zofii Nałkowskiej pt. „Granica”. Jest ona właścicielką kamienicy i ciotką jednej z głównych bohaterek – Elżbiety. Jest osobą zdecydowanie niezadowoloną ze swojego życia. Czuje się bardzo nieszczęśliwa. Bardzo ciężko jej dostosować się do starości, ponieważ trudno jest jej porzucić młodość. Zawsze odkładała na później swoje plany i marzenia. Była pewna, że wszystkie zamierzenia zdąży zrealizować, gdyż nie była w pełni świadoma upływającego czasu. Młodość wydawała

Cezary Baryka był młodym przechodzącym okres buntu chłopcem, który zafascynował się ideałami rewolucji. Aktywnie uczestniczył w zebraniach i wiecach. Bywał też na publicznych egzekucjach. Był to straszny widok, jednak w nim  nie wywołał trwogi. Z czasem zaczął zauważać z jakim trudem matka zdobywa dla nich jedzenie. W Baku był chaos, korupcja. Totalnie zatracono zasady moralne. Pozamykano sklepy, brakowało żywności, nie wypłacano pensji, wyrzucano ludzi z mieszkań. Skonfiskowano mieszkanie Baryków, a

Cezary (do 14 lat, rodowód) Przychodzi na świat ok. 1900 roku w Baku. Miał możliwość poznania wielu narodowości w tym mieście. Wychowywany był przez rodziców: Seweryna i Jadwigę Baryków. Bardzo ważny dla tej rodziny był fragment książki mówiący o dziadku, który stracił majątek przez Rosjan. Matka traktowała jedynaka pobłażliwie, podczas gdy ojciec zmuszał go do nauki. Miał zapewnioną nawet naukę w domu prowadzoną przez guwernantów. Nie umiał zadbać o siebie.

Stefan Żeromski swoją powieścią o tytule „Ludzie bezdomni” wzbogacił listę najznamienitszych dzieł literackich okresu Młodej Polski. Wraz z wspomnianą powyżej lekturą pojawił się Tomasz Judym – główny bohater literacki owej publikacji. Jest to wyjątkowo intrygująca postać, która nie pozwala czytelnikowi na dłużej oderwać się od książki. Poniższą pracą postaram się zanalizować główne cechy, wartości  oraz źródła celów do jakich dąży protagonista powieści pióra wybitnego polskiego pisarza – Stefana Żeromskiego. Tomasz

Zofia Nałkowska dzięki swoim bogatym doświadczeniom życiowym napisała powieść psychologiczną  pt „Granica”. W powieści tej możemy poznać podziały klasowe, różnice jakie dzielą elity od proletariatu: Tczewskich od Bogutowej, właściciela huty, Hettnera, od bezrobotnych, Waleriana Ziębiewicza od robotników folwarcznych, Cecylię Kolichowską od tych „spod podłogi” – Gołąbskich, Chąśbów, Borbockich.  Przykładem symbolicznym tych podziałów jest kamienica Kolichowskiej.  W piwnicach mieszkają biedacy, między innymi rodzina Gołąbskich z chorą matka i po kolei umierającymi

Bezdomność ma znaczenie metaforyczne w utworze pt. „Ludzie bezdomni” Stefana Żeromskiego. Oznacza człowieka, który nie może odnaleźć się w społeczeństwie. Są to osoby wyalienowane. Bezdomność Tomasza Judyma jest bezdomnością z wyboru. Zdeterminowana została przez jego liczne problemy. Korzecki również jest osoba bezdomną pod względem metaforycznym. Przebywał w Szwajcarii, gdzie leczył się z głębokiej depresji. Twierdzi, że okoliczności, w których można kłamać. Zwraca uwagę na relatywizm pewnych wartości. Skoro sam nie

Tomasz Judym to główny bohater utworu Stefana Żeromskiego pt. „Ludzie bezdomni”. Gdy go poznajemy jest dwudziestokilkuletnim mężczyzną. Jest przystojny, a jego znakiem rozpoznawczym jest wąsik. Życie Judyma poznajemy dzięki licznym retrospekcjom. Tomasz jako dziecko mieszkał u swojej ciotki. Urodził się w ubogiej rodzinie w Warszawie. Jego ojciec był szewcem, alkoholikiem. Miał brata Wiktora. Ciotka wybrała Tomasza, ponieważ był ładniejszy od brata. Czynnikiem, który zdeterminował jego życie była uroda. Ciocia prowadziła

Adam Mickiewicz w swoim utworze pt. „ Pana Tadeusz” i Henryk Sienkiewicz w „ Potopie” stworzyli doskonały portret bohaterów, którzy przechodzą podobną metamorfozę duchową. Obaj również powiązani są z tradycją romantyczną. Jacek Soplica jest jednym z czołowych bohaterów „ Pana Tadeusza”, Kmicic natomiast to centralna postać „ Potopu”.  Bohater jednej z trzech części Trylogii w młodości znany był z miłości do zabaw, śmiechu i niezwykłej kawalerskiej fantazji, podobnie zresztą jak

Władysław Reymont w „ Chłopach” prezentuje obraz rodziny Borynów, której to losy są głównym tematem powieści. Rodzina Borynów zamieszkuje zwyczajny dom, który przedzielony sienią zajmował w jednej części Maciej Boryna- były urzędnik piastujący posadę sołtysa, wraz z córką Józią, a w drugiej jego syn Antek z żoną Hanką i dziećmi. W domu gospodarzem jest Maciej, 60- letni,  dwukrotny wdowiec, który jest najbogatszym panem we wsi. Mimo iż stary Boryna zamieszkuje