Stefan Żeromski, często określany mianem sumienia polskiej literatury, był postacią niezwykle wpływową w kształtowaniu literackiego i kulturowego krajobrazu Polski na przełomie XIX i XX wieku. Jego twórczość, obejmująca powieści, nowele, dramaty i eseje, jest uznawana
„Przedwiośnie” Stefana Żeromskiego to powieść, która ukazuje życie w Polsce zaraz po odzyskaniu niepodległości. Szymon Gajowiec, jako tradycjonalista chciałby pomóc jej reformami, jednak według Cezarego reformy są zbyt wolnym sposobem na naprawę Polski. Seweryn Baryka
Jednym z bohaterów występujących w powieści „Wierna rzeka” S. Żeromskiego był Józef Odrowąż. Bohater pochodził z książęcej zamożnej rodziny. Był solidnie wykształconym człowiekiem, nauki pobierał na prestiżowych uczelniach w Paryżu i we Włoszech. Wstąpił do
Jedną z bohaterek występujących w powieści „Wierna rzeka” S. Żeromskiego była księżna Odrowążowa. Była ona zamożną kobietą, która poświęciła się dla swojego jedynego i ukochanego syna. Posłała go do najlepszych szkół we Włoszech i w
“Przedwiośnie” Stefan Żeromski – wpływ idei rewolucji na postawę Cezarego Baryki. Często zdarza się, że obserwując otaczający świat ludzie „przesiąkają” nim chłonąc negatywne wzorce, a nie potrafiąc ich właściwe ocenić podążają za nimi jak ćmy
Żeromski w „ Przedwiośniu” prezentuje postać rodziny Baryków. Jednak centralną postacią utworu jest Cezary Baryka. Cezary to syn Jadwigi i Seweryna. Dzieciństwo spędził w Baku, gdzie ojciec miał posadę w cesarskiej administracji. Od najmłodszych lat
Stefan Żeromski w „ Przedwiośniu” ukazuje utopijny obraz szklanych domów. Poeta tym mianem określa jeden z działów lektury. Seweryn Baryka, ojciec głównego bohatera, Cezarego, po odszukaniu jedynego syna zabiera go w podroż do swojego rodzinnego
Krótki okres 1892 roku spędził podróżując po Zurychu, Wiedniu, Pradze i Krakowie. W tym samym roku poślubił Oktawię Radziwiłłowiczową-Rodkiewiczową, którą poznał w Nałęczowie, i wkrótce potem wyjechał z nią i jej córką do Szwajcarii. Tam podjął pracę w Muzeum Narodowym Polskim w Rapperswilu, gdzie powstały jego “Syzyfowe prace”. W tym czasie utrzymywał korespondencję z Henrykiem Bukowskim, dokumentując swoje doświadczenia. Spotkania ze znamienitymi postaciami takimi jak Gabriel Narutowicz czy Edward Abramowski również miały miejsce podczas jego pobytu w Szwajcarii.
Po powrocie do Polski w 1897 roku, Żeromski pracował jako pomocnik bibliotekarza w Bibliotece Ordynacji Zamojskiej w Warszawie. Rok 1899 był dla niego znaczący zarówno osobiście, jako rok narodzin jego syna Adama, jak i zawodowo, z publikacją “Ludzi bezdomnych”. W 1920 roku zaangażował się w obronę niepodległej Polski, zostając członkiem Obywatelskiego Komitetu Wykonawczego Obrony Państwa. Ostatnie lata życia spędził w Warszawie, aktywnie uczestnicząc w literackim świecie miasta, aż do swojej śmierci w 1925 roku.