JAN PARANDOWSKI urodził się 11 maja 1895 roku we Lwowie, zmarł natomiast 26 września 1978 roku w Warszawie. Był polskim pisarzem i eseistą a także tłumaczem. Swą naukę rozpoczął w IV Gimnazjum Klasycznym imienia Jana Długosza we Lwowie. Naukę w kontynuował rozpoczynając w 1913 roku studia na Uniwersytecie Lwowskim na wydziale filozoficznym. Jako kierunek studiów wybrał filozofię, filologię klasyczną, archeologię, historię sztuki oraz literaturę polską. W momencie wybuchu pierwszej wojny światowe musiał przerwać naukę, ponieważ został internowany w Rosji. Ostatecznie uzyskał w 1923 roku tytuł magistra z filologii klasycznej i archeologii.
W latach 1922-1924 piastował posadę kierownika literackiego w wydawnictwie Alfreda Altenberga. W latach 1924-1926 podróżował do Grecji, Francji i Włoch. Od roku 1929 przeniósł się do Warszawy (zam. przy ul. Bema 70). Początkowo redagował miesięcznik “Pamiętnik Warszawski”. W 1930 r. został członkiem polskiego PEN Clubu, w latach 1933-1978 (z przerwą w czasie II wojny światowej) był jego prezesem.
Parandowski rozpoznawalny był głównie, jako twórca ściśle związany z kulturą antyczną. Swój debiut literacki miał w 1913 roku szkicem literacko – filozoficznym „Rousseau”. Cechowała go wyborna znajomość kultury oraz literatury starożytnej. Ogromną popularność przyniosła mu wznawiana wielokrotnie „Mitologia” (1924). Do grona jego dzieł ponadto zaliczyć można: Bolszewizm i bolszewicy w Rosji (1920), Dysk Olimpijski (1933), Zegar słoneczny (1953), Petrarka (1956), Przygody Odyseusza (1935), Akcja (1967).
Zobacz testy z języka polskiego dla szkół średnich i gimnazjum