Jack London, tak naprawdę John Griffith Chaney urodził się 12 stycznia 1876 roku w San Francisco a zmarł 22 listopada 1916 roku. Był synem Flory Wellman i H.W. Chaneya, nazwisko przejął od ojczyma, Johna Londona.
Pisarz o niezwykle barwnym życiu, był samoukiem, który wykonywał niezliczoną ilość zawodów. Był między innymi: gazeciarzem, kłusownikiem, marynarzem, poszukiwaczem złota oraz reporterem. Piastując posadę reportera wojennego przekazywał relacje z konfliktu rosyjsko-japońskiego mającego miejsce w 1905 roku. Relacjonował także wojnę domową w Meksyku. W swej twórczości bardzo często ukazywał, jako motyw przewodni samotną walkę człowiek z panującym porządkiem społecznym i siłami przyrody.
Powieści jego autorstwa są oparte na własnych przeżyciach i doświadczeniach. Mają charakter naturalizmu i przygodowego realizmu. Swą inspiracje czerpał ze słowa głoszonego przez Marksa, Darwina czy też Nietzschego, co wpływało na kształt jego światopoglądu.
Zmarł na mocznicę, która była efektem ciężkiej niewydolności nerek. Chodziły jednak niepotwierdzone plotki, że London popełnił samobójstwo przedawkowując morfinę, którą podawał sobie na uśmierzenie bólu. Plotki te swe podłoże miały najprawdopodobniej w powieściach jakie pisał, gdyż w jednej z nich bohater bliski śmierci popełnia właśnie w taki sam sposób samobójstwo.
Jego dzieła to: Biała Cisza (1899), Odyseja Północy, Serce kobiety, Syn wilka (1900), Córka śniegów (1902), Zew krwi, Mieszkańcy Otchłani (1903), Wilk morski (1904), Gra (1905), Biały Kieł, Przed Adamem (1906), Miłość życia, Żelazna Stopa (1907), Kaftan bezpieczeństwa. Włóczęga wśród gwiazd, Martin Eden (1909), Elam Harnish (Burning Daylight) (1910), Opowieści z mórz południowych, Siła Silnego (1911), Bellew-Zawierucha (1912), Księżycowa Dolina (The Valley of the Moon), John Barleycorn, czyli Wspomnienia alkoholika (John Barleycorn) – 1913, Syn Słońca
Zobacz testy z jezyka polskiego dla szkół średnich i gimnazjum