Etyka jest pojęciem określającym działanie polegające na badaniu moralności a oraz tworzeniu systemów myślowych, dzięki którym tworzyć można zasady dotyczące moralności. Nie jest to jednak moralność, dlatego pojęć tych nie należy mylić. Moralnością, bowiem są wytyczne w postaci zdań rozkazujących typu „Nie zabijaj” a jako, że zdania rozkazujące niczego odbiorcy nie oznajmiają, to słuszność ich nie może zostać potwierdzona ani podważona.
Wyraz etyka wywodzi się z greckiego słowa „ethos”, co oznacza „zwyczaj”. Sama etyka jest działem filozofii, której celem jest odnajdywanie źródeł odpowiedzialnych za powstanie moralności. Zajmuje się również rozpatrywaniem efektów wywołanych przez stosowanie się do nakazów moralnych jak również ich brak. Etyka to szukanie przesłanek filozoficznych, dzięki którym możliwe byłoby sporządzenie racjonalnego spisu nakazów moralnych.
Etyka badając może równie dobrze poprzeć słuszność istniejących zasad moralnych lub całkowicie zanegować słuszność ich istnienia.
R. Carnapa zaproponował współczesny podział norm moralnych na:
a) Ze względu na zakres obowiązywania norm moralnych:
– teorie obiektywistyczne – zakładają one, że normy etyczne mają charakter uniwersalny i można je wywieść z ogólnych założeń, a następnie zastosować do wszystkich ludzi.
– teorie subiektywistyczne – zakładają one, że normy etyczne są wytworem poszczególnych ludzi. Prowadzi to do wniosku, że jeśli istnieją jakieś wspólne normy, to są one wynikiem podobnej zawartości umysłów większości ludzi, lub nawet że nie ma czegoś takiego jak wspólne normy i każdy posługuje się swoim prywatnym systemem nakazów moralnych.
b) Ze względu na źródło pochodzenia norm moralnych:
– naturalizm – systemy takie próbują wywodzić normy moralne z nauk przyrodniczych i ew. społecznych.
– antynaturalizm – systemy takie starają się dowodzić, że normy moralne muszą pochodzić z “góry”, np. od Boga lub z przesłanek ściśle racjonalnych bez odnoszenia się do danych eksperymentalnych
– emotywizm – systemy te traktują nakazy moralne jako wyraz i przedłużenie ludzkich emocji, lub bardziej ogólnie jako efekt działania ludzkiej psychiki i w związku z tym nie ma sensu szukać ani naturalistycznych, ani antynaturalistycznych źródeł tych nakazów, a moralność jest po prostu jednym ze zjawisk psychologicznych.
c) Ze względu na ocenę zachowań ludzi:
– motywizm – systemy motywistyczne zakładają, że o moralnej ocenie danego czynu decyduje przede wszystkim motyw. Według tych teorii nie można uznać czynu za moralnie słuszny, niezależnie od jego końcowego efektu, jeśli nie został podjęty z dobrą intencją.
– efektywizm – systemy efektywistyczne zakładają, że o moralnej ocenie danego czynu decyduje wyłącznie jego efekt. Jeśli czyn został dokonany bez intencji lub nawet ze złą intencją ale przyniósł dobry efekt, to można go uznać za moralnie słuszny.
– nominalizm – systemy takie abstrahują zarówno od motywu jak i efektu. Traktują one dobro i zło jako niedefiniowalne pojęcia pierwotne. Dobre w obrębie danego systemu moralnego jest po prostu to, co jest zgodne z nakazami tego systemu. Wobec tego ani motyw, ani efekt nie mają znaczenia w ocenie moralnej danego czynu, lecz po prostu zgodność tego czynu z nakazami moralnymi.[wikipedia]