Anton Pawłowicz Czechow to jeden z rosyjskich nowelistów i dramatopisarzy, który urodził się 29 stycznia 1860 roku w Taganrogu a zmarł 15 lipca 1904 roku w Badenweiler w Niemczech. Pochodził z ubogiej rodziny kupieckiej. Edukację zakończył studiami medycznymi w Moskwie w 1884 roku. Nie był to jednak zawód, któremu chciał się poświęcić. Już w trakcie pobierania nauki pisał zabawne utwory typu „Śmierć urzędnika” czy też „ Kameleon”.
Najważniejsza część jego dorobku artystycznego powstała w czasie, gdy odbywał praktykę lekarską. Nie zyskał jednak wtedy należytej sławy. Nowele, które wtedy publikował nie cieszyły się publicznością na przyzwoitym poziomie, same sztuki zaś okazały się zbyt trudne w realizacjo by chciano je wystawiać. Dopiero, kiedy został odkryty przez Konstantego Stanisławskiego, który dostrzegł wartość jego sztuki, zyskał należyte uznanie i popularność. Sztuki pt. „Wujaszek”, „Wania” i „Trzy siostry”, napisane na zamówienie Stanisławskiego, cieszyły się wielką popularnością i po dziś dzień są jednymi z najbardziej znanych utworów Czechowa.
Czechow zmarł z powodu wyniszczenia organizmu przez gruźlicę, jednak zostawił po sobie dorobek literacki, który do dzisiaj należy do kanonu literatury światowej.
Jego najsłynniejsze opowiadania to: Śmierć urzędnika (1883), Kameleon (1884), Kasztanka (1887), Spać się chce (1888), Człowiek w futerale (1898), Końskie nazwisko.
Zobacz testy z języka polskiego dla szkół średnich i gimnazjum