Nauka sama w sobie, jako czynność, która prześladuje każdego ucznia wcale nie musi być tak okropnym i nudnym doświadczeniem. Kluczem do sukcesu okazuje się być właściwe podejście do tematu. Z badań przeprowadzonych przez naukowców wynika, bowiem, że każdy z nas posiada predyspozycje do uczenia się w jednym z czterech wyróżnianych styli. Są to kolejno: styl wzrokowy, słuchowy, dotykowy oraz kinestetyczny.
Osoba ucząca się w sposób wzrokowy, czyli potocznie nazywana „wzrokowcem”, charakteryzuje się przyswajaniem wiedzy poprzez zmysł widzenia. Preferuje naukę poprzez rysunki, wykresy, filmy. Z łatwością je zapamiętuje. Osobie takiej nie przeszkadza rozmowa lub muzyka w tle, za to nie może się skupić, jeśli otacza ją bałagan. Nie ma pamięci do nazwisk, imion czy tytułów. Słowa i zwroty, jakimi najczęściej się posługuje to: „ spójrz jak tu pięknie pachnie”, „wyglądasz na zmęczonego”, kolor, wygląd, patrzeć, widzieć itp.
Analogicznie do wzrokowców uczą się słuchowcy. Wolą oni pochłaniać wiedze poprzez słuchanie drugiej osoby, czytając półgłosem, dyskutując. Podczas rozmowy zwracają uwagę na głos rozmówcy oraz na to, co mówi. Bardzo często mówią sami do siebie, śpiewają lub pogwizdują. Łatwo zapamiętują muzykę czy przebieg odbytej rozmowy, natomiast trudno im odnaleźć się podczas odczytywania map itp. Najczęściej posługują się słowami i zwrotami typu: słuch, głos, dźwięk, głośny, „posłuchaj jakie to dobre”, „ był za duży hałas”. W czasie nauki łatwo rozpraszają się przy muzyce lub panującym hałasie.
Trzeci styl to dotykowiec (uczuciowiec). Osoba taka uczy się poprzez dotyk, kontakt skóry z otoczeniem. Przyswaja informacje używając rąk w połączeniu uczuciami. Utrzymuje nieustanny kontakt z rozmówcą, zwracając uwagę na jego mimikę jak również gesty, jakie wykonuje. Najczęstszym zachowaniem jest gestykulacja czy tupanie. Cechuje go zamiłowanie ruchem. Repertuar wyrażeń takiej osoby to między innymi: “czujesz to?”, “czuję co masz na myśli”, zimno, świeży, pachnący, twardy. Z łatwością zapamięta to co sam narysuję lub wykona.
Ostatni styl to kinestetyk. Człowiek ten męczy się podczas wykładu, nuży go to. Podczas bezczynnego siedzenie buja się na krześle lub porusza nogami. Podczas rozmowy często gestykuluje. Bardzo dobrze czuje się w bałaganie, najlepiej na dużej przestrzeni. W czasie dialogu mówi szczędząc słowa jednocześnie wyrażając się bardzo konkretnie. Jego ulubione zwroty to: “to mnie porusza”, “trzeba stąpać twardo po ziemi”, szybko, organizować, załatwić. Najlepsze efekty w nauce osiąga poprzez robienie częstych przerw na ćwiczenia fizyczne.
Przepisem na czerpanie przyjemności z nauki jest wpasowanie własnej osoby w jeden z powyższych stylów i stosowanie się do predefiniowanych wytycznych. Sukces gwarantowany.
Tomasz Mroziński
