Temat: Postawy człowieka wobec rzeczywistości, w której przyszło mu żyć . Omów na podstawie wybranych dramatów polskich. Rzeczywistość , która otacza człowieka, jawi mi się jako siła niezbędna i zadziwiająca. Czasem złowroga, innym razem przyjazna. Pytam sam siebie – czy to rzeczywistość kształtuje człowieka czy człowiek rzeczywistość? Widzę istotę ludzką aktywną, mocną, formującą swój świat i widzę słabeusza pełnego niemocy, biernie poddającego się naciskom otoczenia. Stwierdzam, że jeden i drugi

Temat: Porównaj wybrane dzieło literackie i jego filmową adaptacje. Powieści Henryka Sienkiewicza uchodzą za stworzone do przełożenia na język filmu, niemalże za gotowe scenariusze. Tezę tę potwierdza fakt, że utwory noblisty doczekały się już kilkudziesięciu ekranizacji, zarówno w Polsce, jak i Zagranicą – we Włoszech, Rosji i Stanach Zjednoczonych. Pierwsza filmowa adaptacja „Quo vadis?” powstała już w 1901 roku w wytwórni Pathé, zaś „Krwawa dola” z 1912 roku na podstawie

Temat: Oniryzm jako odwieczny temat literatury. Omów temat na wybranych przykładach pochodzących z różnych epok. Oniryczność, czyli odwołania do marzeń sennych, jest w literaturze najczęściej wykorzystywania do prezentacji ujęć wykraczających poza przedstawianie realistyczne, służy podobnym konstrukcjom fabularnym. Literatura od wieków odwołuje się do snów (zawsze były ważnym elementem magii, wróżbiarstwa, umożliwiały kontakt ze światem ziemskim, tradycja tłumaczenia snów ma antyczne oraz biblijne korzenie) jako tematów, motywów, nawet zasad kompozycyjnych dzieł

Temat: Omów funkcję przenośni w literaturze bazując na dowolnym materiale.   Nasza mowa nie zawsze nazywa rzeczy wprost. Spróbujmy tylko opisać to, co nas otacza. Stół czy krzesła mają „nogi”, drzewa – „korony”, czas „leci”, a my posługujemy się „językiem”, który mamy i w jamie ustnej, i w głowie. Ludzi od bardzo dawna interesowało powiązanie mowy z otaczającymi ich przedmiotami i procesami. Zauważali, że raz słowa bezpośrednio ujmują rzecz, kiedy

Temat: Obrazy stolicy w literaturze. Porównaj różne realizacje tego motywu w literaturze XIX wieku. Pisząc o Warszawie widzianej oczyma pozytywistów, mimo stosunkowo niedużego dystansu czasowego, dokonujemy wyprawy wręcz archeologicznej. Na podstawie bowiem zapisów staramy się dotrzeć do charakteru i wyglądu miasta, z którym ciągłość fizyczna została przerwana przez całkowite prawie zrujnowanie podczas II wojny. Z dawnej stolicy, dla której wyglądu i atmosfery druga połowa XIX wieku miała fundamentalne znaczenie, pozostał

Temat: Nadrealizm w różnych tekstach kultury. Omów zjawisko na wybranych przykładach. Po zakończeniu I wojny światowej we Francji powstał ruch surrealistów, inaczej nadrealistów. Byli oni najzagorzalszymi przeciwnikami rozumu i logiki spośród wszystkich twórców XX-wiecznych ruchów awangardowych. Układali programy estetyczne, choć zawsze podkreślali wyższość wyobraźni nad regułami sztuki. Swoimi działaniami pragnęli uwolnić w ludziach stłumioną energię. W tym celu stosowali rozmaite techniki, m.in. pisanie bez myślenia, czyli „pisanie automatyczne”. Doceniali swobodne

Temat: Motyw zbrodni w literaturze różnych epok. Omów na wybranych przykładach. Zdumiewać może zainteresowanie postacią zbrodniarza, tylekroć poświadczone w literaturze. Jak tłumaczyć ten fenomen? Może autorzy starali się ostrzec przed złem, czającym się w każdym człowieku, przypomnieć o skazie, której nigdy nie uda się usunąć ani z losu indywidualnego, ani z życia społeczeństw? Może starali się odpowiedzieć na pytanie, skąd bierze się zło w człowieku? Albo pociągała ich możliwość obserwowania

Temat: Motyw sobowtóra w literaturze różnych epok. Omów na wybranych przykładach. Cechą charakterystyczną literatury jest to, że istnieje szereg motywów, które powracają niezależnie od epoki. Wszelakiego rodzaju toposy, symbole zachowania człowieka i jego kondycji, które w każdej epoce zyskują nowy wymiar, jednym z takich motywów jest właśnie postać sobowtóra w literaturze. Pojawienie się sobowtóra w dziele literackim wiąże się najczęściej z jedną z trzech przyczyn. Po pierwsze może być zewnętrznym

Temat: Motyw rozpoznania w literaturze. Omów funkcje i różne jego ujęcia na wybranych przykładach. Cechą charakterystyczną literatury jest to, że istnieje szereg motywów, które powracają niezależnie od epoki. Wszelakiego rodzaju toposy, symbole zachowania człowieka i jego kondycji, które w każdej epoce zyskują nowy wymiar, jednym z takich motywów jest właśnie temat rozpoznania w literaturze. Arystoteles ze Stagiry pisał w „Poetyce’ (IV w. p.n.e.): „Rozpoznanie zaś, jak sama nazwa wskazuje, jest

Temat: Omów funkcję przenośni w literaturze bazując na dowolnym materiale.   Nasza mowa nie zawsze nazywa rzeczy wprost. Spróbujmy tylko opisać to, co nas otacza. Stół czy krzesła mają „nogi”, drzewa – „korony”, czas „leci”, a my posługujemy się „językiem”, który mamy i w jamie ustnej, i w głowie. Ludzi od bardzo dawna interesowało powiązanie mowy z otaczającymi ich przedmiotami i procesami. Zauważali, że raz słowa bezpośrednio ujmują rzecz, kiedy

Temat: Obrazy stolicy w literaturze. Porównaj różne realizacje tego motywu w literaturze XIX wieku. Pisząc o Warszawie widzianej oczyma pozytywistów, mimo stosunkowo niedużego dystansu czasowego, dokonujemy wyprawy wręcz archeologicznej. Na podstawie bowiem zapisów staramy się dotrzeć do charakteru i wyglądu miasta, z którym ciągłość fizyczna została przerwana przez całkowite prawie zrujnowanie podczas II wojny. Z dawnej stolicy, dla której wyglądu i atmosfery druga połowa XIX wieku miała fundamentalne znaczenie, pozostał

Temat: Nadrealizm w różnych tekstach kultury. Omów zjawisko na wybranych przykładach. Po zakończeniu I wojny światowej we Francji powstał ruch surrealistów, inaczej nadrealistów. Byli oni najzagorzalszymi przeciwnikami rozumu i logiki spośród wszystkich twórców XX-wiecznych ruchów awangardowych. Układali programy estetyczne, choć zawsze podkreślali wyższość wyobraźni nad regułami sztuki. Swoimi działaniami pragnęli uwolnić w ludziach stłumioną energię. W tym celu stosowali rozmaite techniki, m.in. pisanie bez myślenia, czyli „pisanie automatyczne”. Doceniali swobodne

Temat: Motyw zbrodni w literaturze różnych epok. Omów na wybranych przykładach. Zdumiewać może zainteresowanie postacią zbrodniarza, tylekroć poświadczone w literaturze. Jak tłumaczyć ten fenomen? Może autorzy starali się ostrzec przed złem, czającym się w każdym człowieku, przypomnieć o skazie, której nigdy nie uda się usunąć ani z losu indywidualnego, ani z życia społeczeństw? Może starali się odpowiedzieć na pytanie, skąd bierze się zło w człowieku? Albo pociągała ich możliwość obserwowania

Temat: Motyw sobowtóra w literaturze różnych epok. Omów na wybranych przykładach. Cechą charakterystyczną literatury jest to, że istnieje szereg motywów, które powracają niezależnie od epoki. Wszelakiego rodzaju toposy, symbole zachowania człowieka i jego kondycji, które w każdej epoce zyskują nowy wymiar, jednym z takich motywów jest właśnie postać sobowtóra w literaturze. Pojawienie się sobowtóra w dziele literackim wiąże się najczęściej z jedną z trzech przyczyn. Po pierwsze może być zewnętrznym

Temat: Motyw rozpoznania w literaturze. Omów funkcje i różne jego ujęcia na wybranych przykładach. Cechą charakterystyczną literatury jest to, że istnieje szereg motywów, które powracają niezależnie od epoki. Wszelakiego rodzaju toposy, symbole zachowania człowieka i jego kondycji, które w każdej epoce zyskują nowy wymiar, jednym z takich motywów jest właśnie temat rozpoznania w literaturze. Arystoteles ze Stagiry pisał w „Poetyce’ (IV w. p.n.e.): „Rozpoznanie zaś, jak sama nazwa wskazuje, jest